delirium1

Eίμαι φτιαγμένος να είμαι μόνος μου.
Με όλους και με λίγους, αλλά μόνος μου.
Προσπάθησα –σας δίνω τον λόγο της συνείδησής μου- ότι προσπάθησα να μοιρασθώ με άλλους…
Δεν γινόταν.
Τις αδίκησα τις γυναίκες μου…όλες μου τις γυναίκες… τις αγαάπησα, αλλά αυτο είναι δικό μου πρόβλημα… το θέμα είναι ότι τις αδίκησα… γιατί κανείς πουστης δεν ήρθε ποτέ να μου πει, ότι “φίλε, δεν κάνεις αγόρι μου… σε πυροβόλησαν στην γέννα!”
Θέλήσαν να με αλλάξουν, να με φροντίσουν, να με λογικέψουν, να με νταντέψουν, να με εκδικήθουν, να με πείσουν… αλλά κακό του κεφαλιού τους.
Από τον Παναθηναϊκό μέχρι τους συναδέλφους μου προσπάθησαν να με κρατήσουν κοντά τους…
Χαχαχαχαχαχαχαχα…
Δεν είμαι ούτε μάγκας, ούτε δυνατός… είμαι όμως εγώ.
Οχι εγωιστικά… Εγώ… από την εξωτερική μου επιδερμίδα, μέχρι τον τελευταίο μου ιστό (καλά το λέω;) μέσα μου… μια ταινία που παίζει από την ημέρα που γεννήθηκα και την βλέπω μόνο εγώ σε ιδιωτική προβολή… Οταν έχω κέφια (βλ. Blogging) δίνω στους άλλους μερικά καρέ…

Οταν πέθανε η γάτα μου η Μινού, πιστή μου (και πιστός της σύντροφος) επί 17 χρόνια, ένιωσα την μεγαλύτερη απώλεια της ζωής μου… Ντρέπομαι γι’ αυτό… αλλά είναι αλήθεια… είναι η Νο.1 best απώλεια της ζωής μου….

Προφανώς συναισθηματικά είμαι εντελώς μπούφος.
Εχω μερικά καλά, που είμαι περήφανος γι’ αυτά: Δεν πουλάω τους φίλους μου και δεν είμαι αγνώμων. Τα χρήματα είναι για τα αρχίδια μου… η καριέρα επίσης… δεν βάζω επαγγελματικές τρικλοποδιές, δίνω την θέση μου για πλάκα στους πιτσιρικάδες…φτύνω την πολιτική και δεν μασάω σε τζάμπα μάγκες και σταρ.
Κατα τα άλλα είμαι ένας μάλαξ και μισός (μια φορά το παραδέχτηκα δημοσίως (σε blog) kαι κέρδισα έναν άνθρωπο που πολύ αγαπάω και εκτιμώ το ταλέντο του, την Ντίνα την ψιλικατζού.
Θέλω ο Καλτσό να το πάρει σαν κοπλιμέντο, αλλά πολύ τον ζηλεύω για την γυναικάρα που έχει.

Τί λέγαμε;
Ενας άλλος Μάνος (πιο μέσα από μέσα μου) παθαίνει ντελίριο, μόλις κάτσεις δίπλα του πάνω από 48 ώρες.
Δεν είμαι μάλαξ;
Είμαι!
Μάλαξ ξε-μάλαξ όμως έτσι είναι…
Σας το επαναλαμβάνω: Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις. Ο γαμημένος ο Μάνος (o indoor) δεν καταλαβαίνει το τσογλάνι με τίποτα.
Τί κάνει;
Δεν ξέρω να σας πω ακριβώς…
Τί σημασία έχει άλλωστε;
Δεν μου το’αναλύσανε στα 20 μου… μου’το αναλύσανε δηλάδη, αλλά ποιός τους γαμούσε στα 20;…. Να μου το αναλύσουνε τώρα; Αντε και το κατάλαβα… Και;
Προτείνετε να το δουλεψω καμμιά 20ετία για να δω πρόοδο;

Το’χε πει στη μάνα μου η δασκάλα μου της Α’ Δημοτικού η κυρία Αριάδνη:
-Εξυπνο παιδί, αλλά δεν είναι εδώ… είναι αλλού… σαν να μην ήρθε ποτέ Γεωργία μου (ήταν φίλες βλέπετε)…
Το’λεγε η μάνα μου και γέλαγε.
Γέλαγα κι εγώ… όλοι γελάγανε…
Μόνο που η κυρία Αριάδνη είχε δίκιο.
Δεν ήρθα ποτέ.

Συνεχίζεται αργότερα...


(στις φωτό η φίλη μου και συνεργάτις μου Ράνια , που έχει την πιο όμορφη φάτσα, που'χω δει την τελευταία 10ετία. Η ίδια είνςι φοβερή "φάτσα"... και γυναίκα που είναι πραγματικά ΑΛΛΟΥ!.
Αφού δεν την σκότωσα με τσεκούρι (είπαμε: είναι αλλού!), την έκανα φίλη μου.
Παντρεύεται στις 30 Δεκεμβρίου και της εύχομαι να είναι ευτυχισμένη.)