16.3.07

Αγαπητέ Ημίαιμε

H σχέση μου με το Πολεμικό Ναυτικό είναι τρυφερή.
Ενας άνθρωπος που αγαπούσα πολύ, ο Ναύαρχος Οδυσσέας Καπέτος… Αρχηγός ΓΕΝ… που παραιτήθηκε όταν του ζήτησαν (δεν έχει σημασία ποιοι) να αποστρατεύσει για κομματικούς λόγους αξιωματικούς… με έκανε να αποκτήσω αυτην την τρυφερή σχέση που σας έλεγα.
Δεν ζει πια … πέθανε πριν από μερικά χρόνια… και λυπάμαι πολύ γι’αυτό… ήταν πάντα για μένα ο δεύτερος πατέρας μου….
Ο Ναύαρχος λοιπόν μου είχε διηγηθει πολλές φορές την ιστορία του Κινήματος του Ναυτικού…
Αυτές τις μέρες διαβάζω τον φίλο μου τον Ημίαιμο, που ήταν on board στο «Βέλος».
Ημουν κι εγω on board μαζί του στην «Ναυκρατούσα» το 1978.



Νομίζω ότι εκείνος ήταν νέος υποπλοίορχος… Λίγα μόλις χρόνια μετά την σελίδα της ιστορίας που έγραψε το «Βέλος»…
Η αλήθεια είναι ότι αυτος ο νεαρός αξιωματικός μας αγαπούσε εμάς τους στρατεύσιμους… Το’χω ξαναγράψει… και μείς τον θαυμάζαμε επειδή ήταν εκεί… στην Ιταλία μαζί με τον Παπά.
Προσωπικά γαλουχημένος από τις εξιοστορήσεις του Ναυαρχου Καπέτου, ήμουν εντυπωσιασμένος.
Ημασταν σχεδόν συνομήλικοι.
Μου φαινόταν πολύ ώριμος…. Και πολύ αγέρωχος… τόσο λεβέντης, όπως ακριβώς γράφει….
Τον αγαπώ πολύ…. χωρίς να ξέρω τίποτα για την ζωή του…. Και χωρίς να έχω πιεί μαζί του έναν καφέ (με πολιτικά)….

Όταν τον βρήκα εδώ στα blogs χάρηκα πολύ.
Κρατούσα την ανάσα μου για το πότε θα μιλήσει για το «Βέλος»….
Εγραφε για το Ναυτικό…. Αλλά για την ταμπακιέρα την έκανε γαργάρα….
Είμαι ένας απ’αυτούς που τον πίεσαν να γράψει…
Και όπως φάνηκε ήταν απόλύτως έτοιμος….

1ον συγκινήθηκα πολύ διαβάζοντας τα post-περιγραφές του. Τους περισσότερους που αναφέρει τους γνωρίζω προσωπικά… έχω φάει μαζί τους… και έχω ακούσει την δική τους βερσιόν…. Ο δικός μου Ναύαρχος ήταν μια τάξη μεγαλύτερος από τον Νίκο Παπά… από τον Πιέρρο Παναγιωταρέα… τον οποίον ξέρω ….χαχαχαχαχαχαχαχαχα…. από αλλού…. Καλέ, όχι από την Αννα Παναγιωταρέα…. τον Καραμήτσο… τον Ντάγκ Χασιώτη…τον Σπύρο Ταπίνη… και άλλους πολλούς… Μέσες άκρες… όλοι αυτοί ήταν μια παρέα… και ανάμεσα τους κι εγώ… που άκουγα…
Από την άλλη έτυχε να ξέρω –από εντελώς διαφορετική μεριά- έναν αξιωματικό του Ναυτικού, σκύλο της Χούντας… έναν απ’ αυτούς τους 5-6 που ήταν ντροπή για το Ναυτικό…
Ακουσα και από εκεί την ιστορία.

Τελικά αυτό που κατάλαβα ήταν ότι το Κίνημα του Ναυτικού από οργάνωση ήταν για τα πανηγύρια… Διαβάστε τον Ημίαιμο και θα δείτε, ότι συννενοήθηκαν δυο… αυτοί το είπαν σε άλλους τρείς… αυτοί οι τρείς σε άλλους πέντε…μόνο αποχαιρετιστήριο πάρτυ δεν κάνανε… φυσικό ήταν να το μάθουν και οι χουνταίοι και να δένουν τον έναν κυβερνήτη μετά τον άλλον καθώς έφταναν στον Παλάσκα για να επιβιβασθούν…. στα πλοία τους νυχτιάτικα….
Η συνωμοσία και η μυστικότητα είναι –ως γνωστόν- το άλάτι και το πιπέρι των οποιωνδήποτε κινημάτων….
Η ιστορία όμως είναι πλανεύτρα γκόμενα και πολύ παιγνιδιάρα…
Ολο αυτό το μπάχαλο έκανε την ιστορία να δείξει από ψηλά το αντιτορπιλικό «Βέλος», που δεν ήταν στο Ναύσταθμο….
Μέχρι εκεί ξέρω…

Όλα τα υπόλοιπα που άκουσα από το ένα αυτί μου μπήκαν και από το άλλο μου βγήκα. Ποτέ στην ζωή μου δεν πίστεψα φήμες… ή το «μου είπε ο τάδε, ότι του είπαν πως….»και όλα όσα λέγανε οι Ναυαρχαίοι από το σημείο αυτό και μετά ήταν προσωπικές τους εκτιμήσεις…
Τρίχες δηλαδή.
Και να! Μετά από τόσα χρόνια έρχεται ένας άνθρωπος, ο Ημίαιμος, που ήταν παρών… που ήταν εκεί… πρωταγωνιστής και συνεχίζει…
Τον διαβάζω με τεράστιο ενδιαφέρον.
Η ιστορία μπορεί να διδάσκεται σε σε τίτλους, αλλά γράφεται από τις λεπτομέρειες….

2ον Με ενθουσιάζει το γεγονός ότι ένας άνθρωπος της γενιάς μου, γράφει την ιστορία –όχι όπως του την είπαν ή την ερεύνησε- αλλά όπως την έζησε (αν θέλετε, την έπλασε από το μετερίζι του) στο… blog του…
Αγαπητέ μου Ημίαιμε,
Αυτή είναι η δεύτερη επανάσταση που κάνεις.
Για σκέψου το λίγο….
Για κλείσε τα μάτια σου και πήγαινε τότε που ρέμβαζες από την γέφυρα της Ναυκρατούσας.
Όχι… μην κάνεις ότι τα κλείνεις…
Κλείστα….. και σκέψου….
….
….
….
….
….

Σκέψου είπα… (εσείς οι υπόλοιποι καντε scroll).
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
σκέψου αν περνούσε από το μυαλό σου πώς 30 χρόνια μετά, θα μιλούσες γι’ αυτό που είχε τιγκάρει εκείνη την εποχή το μυαλό και τη καρδιά σου, σε ένα μέσον… όπου την ίδια στιγμή…δεκάδες άλλοι άνθρωποι θα προσέγγιζαν την σκέψη-εμπειρία σου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο…
Μιλάνε (και δέρνονται) αυτή την εποχή Ναυαρχε για την Παιδεία…
Για την διδασκαλία δηλαδή….
Τι είναι διδασκαλία;
Να μάθεις στον καινούργιο τι έγινε στο παρελθόν.
Από τα μαθηματικά, μέχρι την Ιστορία.
Και συ αυτό κάνεις αυτή την εποχή Ημαίαιμέ μου. Και έχει αξία…όχι μόνο πειδή τα λες… αλλά πού τα λες….
Όπως πολύ σωστά λες το «Βέλος» αναπαύεται στο Φάληρο.
Η e-διήγησή σου, να’σαι σίγουρος ότι έκαναν τις προπέλες του να κάνουν χαρούμενες μια πλήρη περιστροφή.

Σκέψου ακόμα Ναυαρχε, ότι αν αυτς που έζησες είχε συμβεί 25 χρόνια μετά σήμερα θα ήσουν είτε βουλευτής, είτε μέλος της επιτροπής για την Εurovision…
Σκέψου ότι αντιστοίχως εκείνη την εποχή ήσουν στην γέρικη και αργή Ναυκρατούσα, κάνοντας βάρδια στην γέφυρα….Aκόμα και τώρα με το τσιγκέλι στο βγάλαμε.
Ένα μικρό αλλά σημαντικότατο πετραδάκι στην προσωπική μου ελευθερία, το’χεις βάλει εσύ και οι άλλοι 31 σύντροφοί σου, Ημίαιμε… και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό….
Όμως αν αυτό είναι κλισέ, το σημερινό πετραδάκι σου είναι εξίσου σημαντικό.


ΥΓ. Μην τολμήσεις να παραδόσεις την σημαία στο «Βέλος», χωρίς να με πάρεις μαζί σου… Την γλύτωσες (;) με το ελικόπτερο… αυτή την φορά όμως αποκλείεται… το οφείλω στον Ναύαρχο μου, ξέρεις…

YΓ1. Να τιμάς πάντα αυτούς που σε έμαθαν αγγλικά!

Ακινησία! δηλαδή: respect

12 σχόλια:

Κωστής Γκορτζής είπε...

Μάνο Αντώναρε, σεβόμενος τις κυρίες της παρέας δεν θα γράψω αυτό που αναφώνησα ενστικτωδώς μόλις είδα το ποστ σου και το βιντεάκι!
Δεν είμαι, ούτε ήμουν ποτέ, συνηθισμένος σε δημόσιους επαίνους και συχαρίκια και νομίζω ότι ήμουν και τυχερός που αντιλήφθηκα εγκαίρως τι επιπτώσεις έχει το ...'σύνδρομο της Απόκριας' στους περισσότερους ένστολους.
Όπως ακροέθιξα σε ένα άλλο σχόλιό μου, στρώθηκα να καταγράψω τις μνήμες μου μετά από την πίεσή σας και από την αμηχανία μου να σχολιάσω τα τεκταινόμενα σήμερα από τη γενιά των παιδιών μου.
Αμηχανία, γιατί βλέπω πολλά κοινά στην συμπεριφορά των νέων σε κάθε γενιά, και, δυστυχώς, αντίστοιχα στην αντιμετώπισή τους από τους 'θεσμικούς άρχοντες' κάθε μπάντας.

Φοβάμαι ότι θα κουράσω, είμαι σίγουρος ότι κάτι, κάπου, κάποτε, θα το έχω αντιληφθεί λάθος, ίσως και να αδικώ άλλους, αλλά, επαναλαμβάνω, γράφω προσωπικά μου βιώματα και όχι τεκμηριωμένη ιστορία. Αυτή θα γραφεί από άλλους αφού διασταυρώσουν τα γραφόμενά μου...

Επειδή, όταν θέλεις, σε διακρίνει ιδιαίτερη λεπτότητα, να μου επιτρέψεις να καταγράψω και τη δική μου αντίληψη περί Οδυσσέα Καπέτου.
Ο Ναύαρχος ήταν αυτό που ο Νέλσων όριζε ως ιδανικό αξιωματικό του Ναυτικού. Δηλαδή gentleman, gentleman και gentleman. Συγκυριακά δεν μυήθηκε στο Κίνημα του Ναυτικού αλλά είμαι σίγουρος ότι καμάρωνε για τους περισσότερους συναδέλφους του. Στην κρίσιμη περίοδο που τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση Αρχηγός του Ναυτικού, και επειδή η χούντα ακόμη είχε ισχυρές τις διασυνδέσεις της, η κυβέρνηση τοποθέτησε τον Παππά Υπαρχηγό ΓΕΝ, θέση από την οποία ως αρμόδιος για το όλο το προσωπικό θα μπορούσε να 'επιτηρεί' για τυχόν συνωμοσίες.
Ο Ναύαρχος Οδυσσέας Καπέτος θεώρησε ότι 'καπελώνεται' ή και 'ελεγχεται' ή και 'επιτηρείται' και αυτός, και έθεσε βέτο στην τοποθέτηση του Παππά. Η κυβέρνηση δεν το έλανε δεκτό και ο Ναύαρχος παραιτήθηκε.
Κατά τη γνώμη μου, έπραξε σωστά! και, κατά τη γνώμη μου, επίσης, όλοι είχαν δίκιο σ' αυτή την περίπτωση! Γι αυτό και δεν έχω να κάνω οποιαδήποτε περαιτέρω κριτική.
Τον θυμάμαι με τις καλύτερες εντυπώσεις (όπως και τον κολλητό σου, γιό του Νικολάκη).

Τέλος πάντων, το ποστ σου το βρίσκω ...υπερβολικό, μου δίνει διαστάσεις που δεν βλέπω εγώ στον εαυτό μου και ευτυχώς που τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει και δεν θα αποκτήσουν συμπλέγματα για τον 'μυθικό πατέρα' τους.
Αυτός, άλλωστε, ήταν κι ένας άλλος λόγος που δεν τους είχα πεί τίποτα μέχρι τώρα...

Με συγκίνησες. Πολύ! Ευχαριστώ!

allmylife είπε...

respect στον Ημίαιμο
respect στην γενναιοδωρία στα blogs

Ανώνυμος είπε...

Την άποψή μου την έχω γράψει και στου Ημίαιμου και θα την γράψω κι εδώ: η σειρά που ανεβάζει είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που έχουν γίνει σε ελληνικά blog. (Και δεν πρόκειται να πω "το σημαντικότερο" γιατί θα με κράξει για υπερβολικό. Αλλά μόνο γιαυτό δεν το λέω.)

Πολύ καλή κίνηση το αφιέρωμα για να παροτρύνει και όσους (φαντάζομαι λίγους) δεν έχουν δει ακόμα τα κείμενα.

Την καλημέρα μου.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

κε Αντώναρε: και λίγα είπες! Ζούλα τον! Ζούλα τον!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στον ημίαιμο για τα ποστ του. Πολύ σημαντική συνεισφορά, πράγματι.

(ιδέα: μήπως πρέπει να φτιάξουμε ένα blog "προφορικής ιστορίας"; εγώ π.χ δεν έχω κάτι να συνεισφέρω, είμαι και μικρός σε ηλικία, έχω όμως να πω πολλές ιστορίες από τους παπούδες μου [πρόσφυγες από καππαδοκεία])

Кроткая είπε...

Αγαπητέ μου κύριε Αντώναρε,
δεν είναι τυχαίο πως το πρώτο μου σχόλιο στο μετερίζι σας είναι σε αυτό το ποστ.

Πολύ καλά κάνατε και τα γράψατε όλα αυτα. Και λίγα λέτε.

Για τον Ημίαιμο δεν έχω να πω κάτι, του τα λέω και προσωπικά. Απλώς, είναι ένας εξαιρετικός κύριος.

herinna/ είπε...

Ήρθε η στιγμή να σου πω κι εγώ μια καλή κουβέντα μετά από πολύ καιρό τώρα που το σκέπτομαι. Τσαντίλω μπορεί να είμαι μικρόψυχη δεν έγινα ακόμα.
Εύγε για το ποστ σου αυτό. Αυτή τη φορά χτύπησες φλέβα. Το ήθος οι χαμηλοί τόνοι και η σεμνότητα αυτού του ανθρώπου δεν θα τον έκαναν να εκφραστεί διαφορετικά για αυτά που λες περί αυτού. Από όποια πλευρά και να τη δει κανείς η ιστορία του είναι άκρως ενδιαφέρουσα, συγκινητική και την παρακολουθούμε όσοι, με κομμένη την ανάσα, (παίρνω το θάρρος να μιλήσω και για τους άλλους που βλέπω).
Έχεις κάνει κατά καιρούς μερικές τέτοιες κινήσεις για τις οποίες σε έχω παραδεχτεί. Έχεις πει και άλλα που μου έχουν ανάψει τα καντήλια αλλά το ξεπερνώ. Ξεκινώ την περιηγησή μου από σένα πάντα, περιμένοντας να δω ένα από αυτά τα υπέροχα αφιερωματά σου, σαν αυτό το σημερινό, μια από αυτές τις αληθινές στιγμές σου, όπου μπορώ να διαβάσω πίσω από τις λέξεις σου. Οκ, δεν πιάνω πάντα το χιούμορ σου. Παίρνω τη μισή ευθύνη πάνω μου γι' αυτό. Η άλλη μισή δεν με αφορά. Αλλά και ποιος θα κολλήσει τώρα σ' αυτό αν μπορώ από σένα να ακούω τέτοιες ξεκάθαρες και ειλικρινείς τοποθετήσεις για τη δουλειά και την ύπαρξη ανθρώπων που το αξίζουν, τότε που οι περιστάσεις το απαιτούν. Δεν έχεις χάσει το μέτρο και χαίρομαι θέλω να πω.
Σε φιλώ και,
οι ερασιτέχνες περιμένουν μια οριστική απάντηση από σένα. Μη το ξεχνάς.

Lion είπε...

Μπραβο Μανο!

Pan είπε...

Νομίζω συμπυκνώνεις με τον καλύτερο τρόπο τις σκέψεις και τα αισθήματα όσοι ζητήσαμε, επίμονα ίσως και φορτικά, από τον Ημίαιμο να αφηγηθεί την όλη Ιστορία.
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Τρέχω να τον διαβάσω, αλλά πριν, πρέπει να επαναλάβω αυτό που είπε πριν η allmylife αλλά πέρασε απαρατήρητο νομίζω (σε σχέση με την αξία του πάντα)...

respect στην γενναιοδωρία στα blogs
respect στην γενναιοδωρία στα blogs
respect στην γενναιοδωρία στα blogs
respect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogsrespect στην γενναιοδωρία στα blogs....
ας το μάθουμε παπαγαλία μήπως και εθιστούμε...
Καληνύχτα ...

Ανώνυμος είπε...

egw den prolava na diavasw to post giati exw pesei me ta moutra sto vivlio ths psilikatzous pou me exei syneparei. S'euxaristw Mano

Ανώνυμος είπε...

Σας συμπαθώ πολύ