Χθες το βράδι έβλεπα στην τηλεόραση αθλητικά.
Παρακολουθούσα τα γκολ του Ολυμπιακού. Ο Λούα-Λούα έβαλε ένα γκολ και αμέσως μετά έτρεξε παράλληλα με το τέρμα και έκανε τις κωλοτούμποες του, πράγμα που είναι το σήμα κατατεθέν του στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Πολύ τους διασκεδάζω αυτούς τους τύπους που κάνουν τούμπες. Δεν είναι άλλωστε μόνο ο Λούα-Λούα. Καθώς λοιπόν ακούω την περιγραφή ακούω τον δημοσιογράφο να λέει ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού, Τάκης Λεμονής του απαγόρεψε να ξανακάνει τούμπες.
Εμεινα άναυδος.
Το αδιαπραγμάτευτο της ανοησίας.
Ο Τάκης Λεμονής πριν γίνει προπονητής του Ολυμπιακού ήταν καθηγητής γυμναστικής σε ένα σχολείο. Δάσκαλος… που προφανώς θέλει τους μαθητές του κοντοκουρεμένους.
Ο Ολυμπιακός έβαλε 6 γκολ. Και ο προπονητής τους βγήκε στην συνέντευξη τύπου κατσουφιασμένος λέγοντας διάφορα ουδέτερα…
Νομίζω ότι το’χουμε μπερδέψει λιγάκι το πράγμα με τη γαμημένη τη σοβαροφάνεια. Τί νόημα έχουν όλα αυτά; Το ποδόσφαιρο είναι βασικά παιγνίδι… ναι, είναι και εξουσία ξέρω… μόνο που βασικά παραμένει παιγνίδι… τί νόημα έχει λοιπόν να βγαίνει μουντρούχαλος μετά από έναν θρίαμβο…
Βασικό συστατικό αυτού του παιγνδιού είναι το θέαμα. Το show δηλαδή... Ο Μπέκαμ έκανε το δέρμα του κέντημα της γιαγιάς για να τραβήξει πάνω τους τις κάμερες... Γιατί νομίζετε ότι τον πήραν στην Ρεάλ και πολύ περισσότερο στην Αμερική; Αν θέλανε παιχταράδες είχαν να διαλέξουν μέσα από ένα σωρό....
Ο κ. Λουα-Λουά λοιπόν καλά κάνει και χοροπηδάει μετά από κάθε γκολ. Αν μάλιστα θέλει να βάψει τα μαλλιά του μοβ και να χορεύει τον χορό της φωτιάς γύρω από το σημαιάκι του κόρνερ, καλά θα κάνει...
Υπάρχουν μερικοί που όταν βάζουν γκολ κάνουν κωλοδάκτυλα στον κόσμο... ο Λούα-Λούα κάνει κωλοτούμπες... δεν βρίσκω πού είναι το κακό...
Βγαίνει λοιπόν ο δάσκαλος προπονητής με το γκρι άγχρωμο -ενα νούμερο μικρότερο -κουστουμάκι του και λέει το ουδέτερο και για να κάνει εντύπωση το διανθίζει: Ο Λούα-Λούα να μην ξανακάνει τούμπες.
Ε; Πώς σας φαίνεται;
Ο αθλητισμός είναι παιδεία σου λέει ο άλλος.
Εγώ είμαι Παναθηναϊκός και δεν μ΄’αρέσει να κερδίζει ο Ολυμπιακός. Ομως ο Ολυμπιακός είναι μεγάλο club, για να του συμπεριφόρονται σαν να είναι δημόσιο Λύκειο....
Ο κ. Λουα-Λουα εκτός απο ποδοσφαιριστής είναι και ατραξιόν. Δεν είναι αστείο πράγμα να περιμένουν 30.000 καβλωμένοι να βάλει (πρωτίστως) γκολ και μετά να απολαύσουν τις τούμπες του... Η αθλητική εταιρεία που έχει συμβόλαιο με τον παίκτη ή με την ομάδα (δεν μας αφορούν οι λεπτομέρειες) μπορεί να θυμώσει πολύ και να έχει απόλυτο δίκιο...
Βαρέθηκα τους τα’χα μου αυστηρούς...
Οταν πήγαινα σχολείο μόνο τέτοιους συνάντησα. Μου μαύρισαν την ψυχή.
Δεν είναι ποδοσφαιρικό το θέμα. Είναι θέμα αισθητικής, βλέμματος μπροστά... προσαρμογής με τα δεδομένα....
Και μια λεπτομέρεια: ο Λούα Λούα δεν κάνει κωλοτούμπες σε κάθε γκολ... δηλαδή αν η ομάδα του χάνει και μειώσει το σκορ δεν κωλοτουμπιάζει ο άνθρωπος... οι τούμπες του είναι σαν τα τύμπανα που δίνουν τον ρυθμό της χαράς....
Ο κ. Λεμονής μάλλον δεν συμφωνεί. Με γειά του με χαρά του... ίσως να προτιμούσε ο Λούα-Λούα αντί για κωλοτούμπες να ανταλάσσει χειραψία με τον αντίπαλο τερματοφύλακα....
Ισως να μην έχει προσέξει ότι οι μεγάλες σύγχρονες ευρωπαϊκές ομάδες δοκιμάζουν τα πάντα για να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού (της κάμερας δηλαδή) σε στιγμιότυπα , καταστάσεις κ.λ.π. έξω από το παιγνίδι. Μιλάμε για θηριώδη διαφημιστικά μπάτζετ.
Οταν λέμε «είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με τους ξένους» να ξέρουμε, τί λέμε...
15 σχόλια:
...Σε κάθε κωλοτούμπα που κάνει συνήθως τραυματίζεται
και μένει εκτός για ένα μήνα και βάλε.
Οπότε,
το δίκιο είναι με το μέρος του προπονητή της αντιπάλου ομάδος...
Ποιος Λούα Λούα και (Λαδο)Λεμονής. Ο αγκώνας τέταρτη φωτογραφία από πάνω προς τα κάτω είναι όλα τα λεφτά του ποστ. Πού είσαι Πραξιτέλη...! :)
Από τη στιγμή που κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του τα υπόλοιπα δεν θα έπρεπε να απασχολούν τον προϊστάμενο, προπονητή, έργοδότη, εκδότη κλπ. Αν εγώ "σκίζω" στη δουλειά μου δεν θα έπρεπε να απασχολεί τον εργοδότη μου αν τα μαλλιά μου είναι κοντά και πράσινα σαν γκαζόν ή αν μόλις γράψω ένα κείμενο κρεμιέμαι από τη λάμπα και κάνω κούνια από τη χαρά μου! (εκτός αν του ξεριζώσω τη λάμπα).
Αυτό σηκώνει διαδήλωση! Εμείς σε κάθε παιχνίδι περιμένουμε πώς και τί να βάλει γκολ ο Λούα x2 για να απολαύσουμε τις τούμπες του!!! Μη σου πω ότι πιο πολύ απολαμβάνουμε την τούμπα παρά το γκολ!
Γνωρίζεις ότι εγώ με το ποδόσφαιρο δεν τρελαίνομαι διότι έχω την δική μου τρέλα.
Όσο για τον Λεμονή, παρόλο που δεν ξέρω αν απαγόρευσε τις τούμπες με φόβο μήπως καμιά φορά τραυματιστεί ο πολύτιμος παίκτης του, η αλήθεια είναι πάντως ότι μπροστά στις κάμερες συμπεριφέρεται σαν να τον κόβει το λάστιχο του εσωρούχου του στο μπούτι.
Θα σου μεταφέρω πάντως μία φάση από την Αμερική για να καταλάβεις τη διαφορά του να είναι κανείς στενοκώλης και του να χαίρεται το παιχνίδι που παίζει. Πρόσφατα ένας παίκτης των San Fransisco Giants (ο Μάνος ξέρει, για τους υπόλοιπους είναι ομάδα Baseball) έδινε συνέντευξη μετά το παιχνίδι διότι με δική του προσπάθεια κέρδισε η ομάδα. Και ήταν πολύ χαρούμενος διότι ήταν η πρώτη φορά που το πετύχαινε αυτό στη συντομη καριέρα του στην μεγάλη κατηγορία. Καθώς λοιπόν μιλούσε (σε εθνικό δύκτιο παρακαλώ) περί τα πέντε λεπτά, έρχεται από πίσω ένας συμπαίκτης και του κολλάει στη μούρη ένα αλλουμινένιο δισκάκι με σαντιγί. Η συνέντευξη συνεχίστηκε μέσα στα γέλια για άλλα πέντε λεπτά, και χθες είδα την συγκεκριμένη φάση σε ένα τρέιλερ που διαφημίζει (στο ίδιο δίκτυο) τους αγώνες των Giants.
Μπάλα είναι και γυρίζει...η σοβαροφάνεια τι δουλειά έχει στα χωράφια της;
Εδώ ο συνοφρυωμένος κόουτς (που όταν έσβηναν οι κάμερες ήταν έξω καρδιά) έγινε πρώτα βουλευτής κι έπειτα υφυπουργός αθλητισμού όταν άρχισε να χαμογελάει.
Και υπάρχουν και χειρότερα του Λεμονή: Ο Αναστασιάδης. Εκτός της ξινίλας στη φάτσα, υπάρχει και η μόνιμη επίκληση στην Παναγία.
Η αληθεια ειναι πως η φαντασια σε αυτην την χωρα τεινει να εξαλειφθει και δη να την κατα κερματισει ο ανθρωπος!!
το παιχνιδι με την καμερα ειναι το λιγοτερο,κερδοφορο,αλλα που ν ατ αξερει ο κυριος τακης-δασκαλος φυσικης αγωγης Λεμονης.
ευγε για την νικη
Τοrch… να σου πω ομως και το αντιθετο για την Αμερικη. Στο ΝΒΑ δεν σου επιτρεπουν να ερχετε (απο το πουλμαν στο γηπεδο) με οτι ρουχα θες, πρεπει να εισαι κουστουμαρισμενος.. και αν πεις κατι αρνητικο κατα του ΝΒΑ τρως προστιμο.
Λυπάμαι που θα διαφωνήσω, αλλά αν και οπαδός αντίπαλης ομάδας που δεν θα με ...χάλαγε να μείνει έξω ο Λούα Λούα, λόγω τραυματισμού,δεν μπορώ παρά να δώσω δίκιο στον Λεμονή.
Ο παίκτης έχει ήδη τραυματιστεί σε μια τούμπα του, όταν έπαιζε στην Αγγλία και λογικό είναι ο Λεμονής που στηρίζεται σ΄ αυτόν να μην θέλει να συμβεί κάτι ανάλογο και να στερηθεί έναν από τους παίκτες που λογαριάζει για βασικό.
Επειτα, καλά όλα όσα λέμε περί θεάματος και ατραξιόν, αλλά δεν
πρέπει να ξεχνάμε πως ζούμε σε μια χώρα που το ποδόσφαιρο δεν είναι θέαμα. Είναι μάχη! Τα πάντα γίνονται για το αποτέλεσμα. Και ακριβώς επειδή γίνονται όλα για το αποτέλεσμα ο κάθε προπονητής θέλει να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα "όπλα" στη διάθεσή του.
ΥΓ. Ο Μπέκαμ πήγε στην Αμερική επειδή ήθελε να κάνει η Βικτόρια καριέρα στο Χόλιγουντ. Κι εδώ που τα λέμε καμία σοβαρή ευρωπαϊκή ομάδα δεν θα έπαιρνε τον Μπεκς για να παίξει μπάλα...(Το ότι πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ και όχι οπουδήποτε αλλού, το αποδεικνύει...)
ΥΓ1. Torch, συγκρίνεις την Ελλάδα με την Αμερική; Εκεί μια ομάδα μπορεί να κάνει σερί από ήττες και δεν ανοίγει μύτη. Εδώ με την πρώτη ήττα αλλάζει ο προπονητής.
Μωρε, ας μην ήταν αυτό το δοκάρι την πρώτη αγωνιστική και θα σου έλεγα εγώ αν θα αφηνε ο Λεμονής το Λούα2 να κάνει κωλοτούμπες! Και στο Μedranno θα τον άφηνε να πάει ως freelancer τ' απογευματα.
Oι ανορθογραφίες και οι παράξενες συμπεροφορές (είτε είναι political correct ή όχι) είναι και αυτές κομμάτι του παιχνιδιού που μας κάνει να το αγαπάμε. Αν στειρωθεί από αυτές, τότε το ενδιαφέρον θα είναι ίδιο με το να παρακολουθείς έναν αγώνα Pro στο pc.
Μάνο, μάλλον δεν άκουσες καλα ή παρεξήγησες αυτο που άκουσες. Η απαγόρευση ισχύει αλλά οχι απο τον Λεμονη. στη προηγουμενη ομάδα του επειδή είχε δυο τραυματισμους απο αυτες τις κωλοτούμπες ο προπονητής του, του απαγορευσε να τις κάνει. Οχι ο Λέμονής. Καθ'οτι γαύρος, παρακολουθω τις εξελίξεις. δεν ισχύει κατι τέτοιο. το φουκαρά το Λεμονή... απο παντού τ'ακουει.
Δεν είναι θέμα σοβαροφάνειας. Ο παίκτης έχει πρόβλημα με τη μέση και γι αυτό του κόβουν τις τούμπες. Και στην προηγούμενη ομάδα το ίδιο ίσχυε.
Επιμένω. Και δεν έχουν φυσικά καμμιά σχέση τα οπαδικά. Η σοβαροφάνεια πάντα βρίσκει τρόπους... θα μπορούσε να το'χε λύσει με τον ποδοσφαιριστή σε μια ιδιωτική κουβέντα τους.
Vagabondis δίκιο έχεις. Άλλωστε όποιος δεν στηρίζει το σπίτι του πέφτει και τον πλακώνει. Άλλωστε μπορεί ο καθένας στη χώρα μας να ξεκινήσει να βρίζει την κλΕΠΟ; (όπως την έλεγε κάποτε ένας φίλος μου) Όχι. Και οι ομάδες έχουν την εμφάνισή τους, είτε με κανόνες είτε με γενική γραμμή που υπάρχει ως άγραφος κανόνας. Είναι σαν το γραφείο του καθενός. Αν εργάζεσαι σε χρηματιστηριακή χωρίς να στο πουν ξέρεις ότι θα βάλεις κοστούμι. Αν είσαι σε κατάστημα της Wind θα βάλεις αυτά που προβλέπει η εταιρία. Αυτονόητα πράγματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να γελάσεις.
Αναλόγως λοιπόν και στα σπορ (πάλι για το Baseball θα γράψω αφού γι αυτό ξέρω καλύτερα). Οι μεγαλύτεροι εχθροί της Αμερικής (κάτι σαν Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός) είναι οι New York Yankees και οι Boston Red Sox. Προκειμένου να υπάρχουν σαφείς διαφορές οι δύο ομάδες έχουν διαφορές και στο ντύσιμο. Οι Boston αφήνουν τους παίκτες τους να εμφανίζονται όπως θέλουν. Να έχουν μακριά μαλλιά, μούσια, μπαντάνες, χαϊμαλιά κλπ. Οι Yankees από την άλλη απαιτούν οι παίκτες να είναι στρατός. Τα κράνη πρέπει να είναι καθαρά, τα γάντια καινούρια, οι στολές καθαρές και τα μαλλιά κουρεμένα. Ακόμα και αυτή η απαίτησή τους όμως έγινε τηλεοπτικό γεγονός όταν η ομάδα της Νέας Υόρκης πήρε από την Βοστόνη έναν πασίγνωστο παίκτη. Τον Τζόνυ Ντάμον. Ο Τζόνυ είχε μαλί μέχρι την πλάτη. Μόλις υπέγραψε οδηγήθηκε με κόστος των Yankees, στο πιο λουξ μπαρμπέρικο του μεγάλου μήλου. Οι κάμερες παρούσες και τα χαμόγελα παντού. Τι βλέπουμε άρα; Οι αμερικάνοι ξέροντας καλά το παιχνίδι της επικοινωνίας μετατρέπουν ακόμα και τις απαγορεύσεις σε στιγμές γιορτής και προώθησης για το άθλημά τους.
Όπως και να πανηγυρίσει ο Λούα-Λούα τον πάνε για απολογία!
Ευτυχώς αθωώθηκε ΄και γλυτώσαμε την διεθνή ξεφτίλα. Κατηγορήθηκε ότι πανηγυρίζοντας, πήδηξε πάνω από το σημαιάκι του κόρνερ και προστάτεψε τα μπαλάκια του με τα χέρια!! Ήμαρτον! Μα τι άλλο να έκανε;
Δημοσίευση σχολίου