Ψιλο-κρισούλα

Σήμερα θέλω να σας πω για την τηλεόραση. Ξέρετε, έχω γράψει επί πολλά χρόνια γι’ αυτή και μερικές φορές μου λείπει (το γράψιμο).

Αρχικά θέλω να σας πω ότι την έχω σχεδόν πάντα απέναντί μου.

Πάντα χωρίς ήχο... συνήθως αλλάζω κανάλι, όταν με ενοχλήσει ο (οπτικός) ρυθμός αυτού που «βλέπω»... Τί θέλω να πω... αμα βλέπεις (χωρίς ήχο) π.χ. το National Geograpfic...αυτό που βλέπεις σε ηρεμεί... η εναλλαγή των χρωμάτων είναι ήρεμη, η αλλαγή πλάνων επίσης (όπως και smooth)... χωρίς τρελλές αλλαγές πορείας (μοντάζ).

Οταν στο mute είναι ελληνικό κανάλι τότε τα πράγματα είναι πολύχρωμα, κακοφωτισμένα κουτάκια που έρχονται από όλες τις μεριές χωρις νόημα.

Αν τώρα γυρίσω την τηλεόραση ανάποδα και ανοίξω τον ήχο... συμβαίνει αντίστοιχα το ίδιο... ποτέ δεν με ενόχλησε το ΒΒC στο δελτίο ειδήσεων, ενώ μου προκαλεί πάντα εκνευρισμό ενα ελληνικό.

Τί; Γιατί δεν τα κουβεντιάζουν αυτα στην ελληνική τηλεόραση;

Ποιά; Το θέμα π.χ. του ρυθμού; Ποιός να το κουβεντιάσει καλέ; Ο/η σταρούμπα; Μα αυτοί δεν κουβεντιάζουν. Αποφασίζουν... για όλα... Ολα-όλα όμως... και να το αποτέλεσμα.

Βλέπω μόνο NOVA... έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έβλεπα τί έπαιζε ο ΣΚΑΙ, αφού δεν ήταν συντονισμένος στο συνδρομητικό κανάλι. Τωρα όμως που μπήκε παρακολουθώ τον ΣΚΑΙ, με μεγάλη ευχαρίστηση. Είναι η άλλη πρόταση. Κατ’ αρχάς δεν φωνάζουν, δεν είναι στριμωγμένη, δεν έχουν κρεμασμένα στους τοίχους των σκηνικών την Αρτα και τα Γιάννενα και δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν ασπραααααα-κοκκινα-κίτρινα –μπλεεεεεεεε....

Είδατε; Δεν έχει κανένα μέλλον αυτο το μέσον... Εμείς π.χ. εδώ στα blogs, όταν δεν μας αρέσει το template μας, τσακ το αλλάζουμε όποτε γουστάρουμε... Μας επιτρέπεται να είμαστε βαρετοί, κίτς, χαριτωμένοι, επιθετικοί, δημιουργικοί, απόντες ... ο,τι μας γουστάρει...

Ενα άλλο, που μου άφηνε πάντα πικρή γεύση στην τηλεόραση, είναι που δεν ντρέπεται ο ένας να μιμηθεί τον άλλον. Σηκώνεται ο ένας, σηκώνεται κι άλλος... τώρα αν πάνε σαν χεσμένοι, δεν το βλέπουν , γιατί κανείς δεν τους το λέει και δεν τους το λέει κανείς, γιατί οι σταρούμπες δεν θέλουν να ακούνε πράγματα που τους χαλάει τη νιρβάνα...

Αυτη τη σεζόν της μόδας είναι ΜΕΓΑΛΟ. Μεγάλα στουντιο με τεράστια τραπέζια και τους (τις) παρουσιαστές μόνους...κάτι σαν αυτοκράτορες...

Αποψη θα μου πεις, είναι...

Μάλιστα, αλλά ΟΛΟΙ; Ολοι ρε παιδί μου;

Ε, λοιπόν, όλοι...

Σαν όλοι μας , ας πούμε να κάνουμε τα blogs μας μωβ με ασημί(μπλιάχρ) ανταύγειες. Τρομερό πράγμα η μίμηση...και ακόμα χειρότερο η κλεψιά... Πήρα ένα SMS από τη Νίνα ... έλεγε για κάτι αθλιότητες στο internet. Μπήκα στο blog της... Κάποια της είχε κλέψει στη ψύχρα δικά της κείμενα και τα’χε ποστάρει μεσα στην καλή χαρά για δικά της στο blog της... Η (σχετικά) ήρεμη Νίνα, τα πήρε άγρια και την μπινελίκωσε με κάτι γραμματα ΝΑ! Το τί ΜΑΛΑΚΩ την είπε, δεν περιγράφεται...

Ε, αυτό στην τηλεόραση δεν γίνεται... σε κλέβουνε (γιατί πάντα και παντού θα υπάρχουν κλέφτες-βιαστές ιδέων) και κάνεις την πάπια.

Ακούω τις (χα) συνεντεύξεις που παίρνουν π.χ. για το θέμα Παπανδρέου-Πάγκαλος... Ρε παιδί μου, όλοι τις ίδιες ερωτήσεις... το ίδιο πλάνο ερωτήσεων...το ίδιο πλάνο (χα-χα) επικοινωνίας... Και βασικά άνδρες... βλέπω τις εκπομπές... πολύ μαυρίλα....δηλαδή γκριζίλα κουστουμιών, με γραβάτες που ταχα μου-τάχα μου είναι (χαχαχαχαχα) προχω. Λες και είναι κλειστό club με στολή.

Επηξα... έπηξα, σας λέω και στο μεγάλο πήξιμο μου τηλεφωνεί η Πιπιλή. Τα’χα πάρει και μ’αυτην γιατί νόμιζα ότι είχεεγκαταλείψει το blog της, μετά την εκλογή της...

-Τί λε ρε; Ημουν στα καμένα αυτές τις μέρες... γι’ αυτο δεν έγραψα... Ασε που’χω πολύ δουλειά...

-Ενημερώνεσαι;

-Οχι μωρέ... συμπληρώνω φόρμες για τη Βουλή....

-Τί φόρμες;

-Βιογραφικά ας πούμε...Οικογενειακή κατάσταση. Τί να βάλω;

-Βάλε... ορφανή...

(Για ενα τσακ του δευτερολέπτου υπήρξε σιγή... ωχ, έκανα γκάφα σκέφτηκα... Ευτυχώς αμέσως ήρθε γέλιο....)

-Χαχαχαχαχαχαχα...σωστό... άσε που είναι αλήθεια.... χαχαχαχαχαχα... Διευθυνση γραφείου... τί να βάλω;

-Τη διεύθυνση του πολιτικού σου γραφείου....

-Δεν έχω...

-Ε, βάλε... «δεν έχω»...

-Ωραία... τηλέφωνα γραφείου.... να γράψω «αφού δεν έχω γραφείο, πώς είναι δυνατόν να έχω τηλέφωνα γραφείου;»

-Το βρίσκω σαφέστατο.

-Κινητό; Ποιό να δώσω; Αυτό που απαντάω ή αυτό που δεν απαντάω.

-Σημείωσε τη διευκρίνηση.

-Χαχαχαχαχαχαχα...

-Ημερομηνία γέννησης....

-Η μητέρα μου λέει «η γυναίκα που λέει την ηλικία της, δεν ξέρει να κρατά μυστικά»...

-Ωραία, θα γράψω το ζώδιο μου....

-Υπεραρκετό....

Κλείσαμε το τηλέφωνο....

Την ξαναπήρα αμέσως...

-Να σου πω...

-Για λέγε...

-Δεν πιστεύω να τα γράψεις αυτα στο ερωτηματολόγιο....

- Οχι βέβαια...

-Ουφ! (με τους bloggers ποτέ δεν ξέρεις!)