Γαμω μας!

Κάποτε ήμουν για μια 4ετία με μια τελειωμένη κοκάκια.
Εγώ δεν έμπλεξα.
Γιατί;
Μμμμμ μάλλον άγνωστο…

Μια-δυο φορές που δοκίμασα… έλα μωρέ μαλάκα, δες πώς είναι… νύσταξα (!!!) και τρελλάθηκα στην πείνα (!!!)… οι “ειδικοί” με κοίταξαν περίεργα (πάντα με γουρλωμένα μάτια) και είπαν “Μην του ξαναδώσουμε αυτουνού τσάμπα πάει…” και εκεί γλύτωσα.
Μάλλον η αυτοσυντήρηση με βοήθησε.
Μάλλον επειδή δεν είχα γεννηθεί την προηγούμενη στιγμή. Χρωστάω πολλά στους φίλους μου τους αληταράδες (τρυφερά το λέω) από την Καλλιθέα, που μεγάλωσα μαζί τους που με είχαν μάθει: Μην απορρίπτεις τίποτα, αλλά μη κάτσεις να σε γαμήσει κιόλας!” Τη γλύτωσα επειδή 30 χρόνια πριν ήρθε σπίτι μου, ένας γνωστός με έναν μπάφο… και το Wall των Pink Floyd.
Τί να σας λέω τώρα!



Aυτη η 4ετία, ήταν η πιο δύσκολη της ζωής μου.
Δεν είμαι απ’ αυτούς που πέφτουν στο (δολοφονικό) τριπάκι: “Μη σε νιάζει αγάπη μου, θα σε σώσω εγώ!”
Αντιθέτως είμαι της γνώμης: Αφού γουστάρεις με γειά σου με χαρά σου… στο τέλος θα ξυρίσουμε (όπως και τον ξυρίσαμε) τον γαμπρό.
Μόνο που τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, από όσο απλά τα’χα φτιάξει εγώ στο μυαλό μου. Δεν είναι εύκολο να ζεις με έναν (μία) κοκάκια.
Κατ’ αρχάς είναι συνέχεια στην πρίζα.
Μιλάμε, δεν βάζουν κώλο κάτω….
Εκνευρίζεται με το παραμικρό, τσιρίζει με το παραμικρό, υστερίζει με το παραμικρό, κλαίει με το παραμικρό και το χειρότερο: Ο ίδιος νιώθει υπέροχα.
Δεν ακούει λέξη απ’ αυτά που του λες… και όλοι οι άλλοι είναι απόρατοι.


Δεν έχω δει άνθρωπο να λέει τόσα πολλά ψέμματα.
Δεν έχω δει άνθρωπο να ζει τόσο άνετα στο ψέμμα-πραγματικότητα.
Δεν έχω δει άνθρωπο να ξεφτιλίζεται τόσο ευκολα μπροστά στον οποιονδήποτε.
Επεφτε ξαφνικά στα κατρουλιά της Ομόνοιας… μιλάμε για (λέμε τώρα) Βου-Που.
Οταν “τα-παιζε” τα βράδια του χειμώνα, ξυπναγε, σηκωνότανε και την εύρισκα αργότερα (καθώς την έψαχνα) πίσω απο καναπέδες να κοιμάτραι γυμνή στα κρύα πλακάκια.
Δεν είχε στερητικό. Μιλάμε για μια ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ στο δρόμο… !... ήταν απλώς λιώμα.
Ανα 10 λεπτά σηκωνότανε και πήγαινε στο μπάνιο…
Ολοι οι βλάκες πίστευαν (ειλικρινά το λέω) ότι πάσχει από συχνοουρία.
Αυτοί που πίνουν κόκα, πίνουν και πάααααρα πολλά ξύδια. Τρομερό αλκοόλ και τσιγάρα. Ετσι άρχισα να πίνω κι εγώ… αν και μεταξύ μας πάντα γουστάριζα ποτάκια…. Ξαφνικά βρέθηκα να πίνω για πλάκα ένα μπουκάλι ουίσκι κάθε βράδι, από πάνω λικέρ, κρασιά… λευκά ποτά, μοβ ποτά, μπύρες…
Εχω οδηγήσει με χίλια τη Βασιλισσης Σοφίας ανάποδα… έχω πάρει μια ζαρντινιέρα από κάτω σε όλη τη Συγγρού κ.λ.π. Το πώς δεν σκότωσα ή δεν (το λιγώτερο) σκοτώθηκα ήταν εντελώς συμπτωματικό.

Είμαι που είμαι υπέρ των χαλαρών καταστάσεων, το ξύδι με έκανε ακόμα πιο βαρύ και ταυτόχρονα τρομερά ευαιρέθιστο και επιθετικό.
Ενα βράδι είμαι σε ένα μπαρ πίσω από το Χίλτον, το ιστορικο NoName.
Kάθομαι στη μπάρα και ο μπάρμπαν ο Γιώργος σερβίρει σφηνάκια στη σειρά πάνω σε μια πετσέτα… Το αλκοολ πάει από ποτήρι σε ποτήρι, μετά το άλλο ποτό, μετά το άλλο και μετά μια χερούκλα μαζεύει όλο αυτο το αλκοόλ και το μοιράζει.
Μου δίνει ένα… και τη στιγμή που πάω να το πιω… κάτι μέσα μου, μου λέει: STOΡ!
Η εικόνα του αλκοολ να ρέει με χάλασε.

Δεν ξανάπια ποτέ.
Απο εκείνο το βράδυ, έχουν περάσει 15 χρόνια, δεν ξανάβαλα αλκοόλ στο στόμα μου επί μία 10ετία… χαλαρά… εύκολα… ούτε που το σκέφτηκα ποτέ… μόνο καμμιά μπυρίτσα με το φαγητό…. Την τελευταία 5ετία άντε να πιω για την παρέα κανένα ουισκάκι… ή λίγο κρασί με φίλους… ή αν θέλετε, και υπάρχει κέφι, να πιω λίγο παραπάνω… όχι επειδή το έχω ανάγκη, αλλά γιατί το λέει η στιγμή... σαν κανονικός άνθρωπος λοιπόν….
Δεν είμαι της αποψης ότι πρέπει να αποκλείεις πράγματα απο τη ζωή, γιατί αυτη (η ζωή) θα τα απαιτήσει σε μια αδύναμή σου στιγμή.


Δεν είμαι υπέρ της υγιεινής διατροφής (δεν τρωω τηγανητά) , δεν είμαι υπέρ (ούτε κατά) της οικολογίας (αφού πιστεύω ότι είμαστε μέρος της φύσης κι όχι ρυθμιστές της), δεν είμαι υπερ της επιστροφής στις ρίζες και αν θέλετε, δεν είμαι κατα των καταχρήσεων.
Αμα τη γλεντάς έτσι τη ζωή σου κορίτσι (αγόρι) μου, μπράβο σου…. μαζί δεν είναι υποχρεωτικό να είμαστε….

Δεν θέλω να λέω (το πολεμάω τουλάχιστον) να λέω (πλέον) στους άλλους τί να κάνουν ή τί να μην κάνουν. Διηγούμαι απλώς τί έκανα ή τί κάνω εγώ…
Δεν φαντάζεστε πόσες φορές έχω λαθέψει.
Οποτε έκανα αυτο που μου έλεγε η λογική μου και όχι η καρδιά μου, έκανα λάθος. Κάποτε αντί να διαλέξω μια γυναίκα που μιλούσε στην καρδιά μου, διάλεξα μια γυναίκα που μιλούσε στη λογική μου…. Τελικά τις αδίκησα και τις δύο.
Αρχιδια λογική.
Μιλάει καμμιά γλώσσα (εκτός από την ξύλινη;) η λογική;
Εμένα μ’αρέσουν τα χρώματα, οι μουσικές… είμαι φεστιβαλικός τύπος που λέει η ειδική ορο-λόγος μου, η Ελένη….
Είμαι υπέρ των φεστιβάλ γενικώς….
Ειδικά υπέρ των φεστιβαλ που έχουν μπάντα, ξυλοπόδαρα και φωτάκια….
Η κόκα κάνει τα φωτάκια προβολείς. Στην αρχή προβολείς πορείας και σε λίγο προβολείς ανάκρισης.
Σας μιλάω για κόκα και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αναγνώστες που γελάνε με τον μαλάκα, που’χει μείνει τόσο πίσω.
Δεν γράφω γι’ αυτούς όμως, γιατί αν το εξεδικεύσουμε το θέμα, θα με χάσουν αυτοί που είναι ανυποψίαστοι και ετοιμάζονται για τη μεγάλη βουτιά…
Θες να τα πεις ψυχοφάρμακα;
Θες να τα πεις κόκα;
Θες να τα πεις αλκόολ;
Θες να τα πεις ηρωίνη….
Αααααα τώρα που είπα ηρωϊνη…
Ενα βράδι βρέθηκα σε ένα σπίτι που γινόταν μεγάλο πάρτι. Ενας τύπος, βαποράκι, ήταν στα καλά του και είχε όρεξη για κουβέντα. Αν δεν μιλήσεις τη γλώσσα τους, δεν θα σου μιλήσουν….
Τον ρώτησα λοιπόν πώς είναι οταν σουτάρεις ηρωίνη.
Γύρισε και με κοίταξε με καθαρό (θυμωμένο νομίζω) βλέμμα.
-Υπέροχα.
-Ναι; (λέω ο έξυπνος)
-Υπέροχα. Πολύ ζεστά και εντελώς ασφαλής….
-Ωραία θα’ναι (είπα ο έξυπνος)
Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε.
-Θες να δοκιμάσεις;
-Τώρα;
-Πότε: Αυριο; Ή με ρωτάς για να κάνεις τον μάγκα ρε μαλάκα;

Είχε δίκιο.
Φυσικά και ήμουν κότα και λαμπρά έκανα που ήμουν κότα,
Ο καψουρεμένος πιτσιρικάς όμως το τελευταίο πράγμα που θέλει είναι να είναι κότα. Η γκομενίτσα, που της έχουν σπάσει τα αρχίδια με τις συμβουλές και τα άχρηστα πράγματα που την μαθαίνουν, επίσης δεν θέλει να’ναι κότα….
Θέλει να νιώσει ασφαλής και ζεστά.

Ποια κόκα κι αηδίες… κάτι που να τους στείλει.,… χρειάζονται…. Και φτού μας! ΦΤΟΥ ΜΑΣ! Που δεν το φροντίσαμε, ώστε να μην χρειάζονται σταλτικά τα παιδιά μας.
Γαμώ την τηλεόραση μας, γαμώ την παιδεία μας, γαμώ την κάβλα μας, γαμώ την συντήρησή μας, γαμω την φιλοδοξία μας…

Σταμάτα μαλάκα Μάνο, τις ηθικολογίες και πες αλήθεια τη γνώμη σου:
Αλήθεια-αλήθεια;
Αλήθεια!
Τα ναρκωτικά θα κερδίσουν. .. για να μη σας πω ότι κέρδισαν ήδη…. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες γιατί θα με θάψουν στη μήνυση.
Τους βλέπετε όμως έτσι δεν είναι;
Ή νομίζετε ότι τυχαία βρίσκονται σε αμόκ;
Κάθε μέρα τους βλέπετε…τους ίδιους… όχι μόνο εσείς… όλοι μας!
Μας κουνάνε και το δάκτυλο!
Γιατί κερδίζουν;
Μα γιατί είναι ωραία… στην αρχή… αλλά ποιός το γαμάει το μέλλον;

Και θέλετε την πολύ μεγάλη αλήθεια….
Δεν σκοτώνει αυτός που είναι λιώμα, σκοτώνει εκείνος που τη συγκεκριμένη εβδομάδα η ψυχολόγος του δεν μπορούσε να τον δει, γιατί έλειπε εκτός Ελλάδας.

Φιλάκια.