Τηλε-κώλοι!

Την τηλεκριτική μου τη θύμισε η φίλη μου η Ελένη.
Σε έναν χώρο –στα blogs- που τόσο πολύ μισούν την τηλεόραση –και καλά της κάνουν- την είχα ξεχάσει εντελώς.
Επειδή το’χω κάνει πολλά χρόνια το ρεπορτάζ, οι «πηγές» μου, από κεκτημένη ταχύτητα, συνεχίζουν να με τροφοδοτούν με ειδήσεις και κουτσομπολιά.
Δεν μπαίνω στον πειρασμό να αρχίσω να τ’αραδιάζω, γιατί δεν θέλω να ξαναπέσω στα σκληρά.
Αλλωστε στη γειτονιά έχουμε την Μ13 και τον kaltsovrako, που όποτε χρειάζεται τους τα χώνουν τα μπινελίκια τους....
Παρακολουθώ όμως τηλεόραση, ρε παιδί μου, από το σπίτι μου και τρελλαίνομαι.
Γιατί παρακολουθώ;
Μην φαντασθείτε φανατικά... απλώς είναι ανοικτή και παίζει... ειδικά τα βράδια... για τον ίδιο λόγο που διαβάζω και εφημερίδες... που δεν έχουν καταλάβαι τίποτα γι’ αυτό που ερχεται στα χάρτινα προιόντα ενημέρωσης.
Με την τηλεόραση κάθε χρόνο είναι και χειρότερα.
Λες και η ποιότητα, η έμπνευση, το διαφορετικό είναι ποινικά αδικήματα.
Μεσα στα blogs έχω βρει ανθρώπους με τρομερά ταλέντα.

Ο Πασκάλ θα έγραφε φοβερά σενάρια.
Η Μαργαρίτα θα ήταν τρομερή ενδυματολόγος.
Η Ψιλικατζού θα’γραφε καταπληκτικά χιουμοριστικά.
Ο CrazyMonnkey σπουδαίος σκηνοθέτης.
Η Νίνα ερευνήτρια.
Ο Καλτσό στα trailer.
Η All my life επίσης...
O Mαύρος Γάτος εξαιρετικός ρεπόρτερ και σχολιαστής.... και άλλοι... και άλλοι... δεκάδες άλλοι...

Και όμως... ούτε ενας, ούτε μία... (θεωρητικά) δεν έχει την πιθανότητα να είναι ΑΥΡΙΟ στην τηλεόραση. Δηλαδή να κερδίζει χρήματα για την ζωή του απο εκεί.

Κατ’αρχάς κανείς τηλε-αρμόδιος (χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα) δεν υπάρχει περίπτωση (ξέρω-ξέρω οι πολλές αρνήσεις κάνουν μια καταφαση....) να γνωρίζει κάποιον ή κάποιαν απ’ αυτούς τους ανθρώπους...επειδή απλούστατα η μόνη οθόνη που παρακολουθεί είναι του καναλιού του και των 2-3 ανταγωνιστών του.

Εχω την απίστευτη τιμή και τυχη να’χω γνωρίσει από κοντά πολλούς και αποδεδειγμένα ταλαντούχους ανθρώπους. Σε «αρπάζει» η αύρα τους στα πρώτα 3 δευτερόλεπτα. Μου’λεγε προχθές η Ελένη για τον Χατζιδάκη, που τον ήξερε, και λάμπανε τα μάτια της.

Ε, λοιπόν σε δυό μέρη είδα τόσους πολλούς ατάλαντους μαζί:
Στην τηλεόραση και στη δισκογραφία.
Το θέμα δεν είναι αν συνάντησα 2-3 ικανούς (βασικά κανείς δεν με άφησε άπνοο)... το θέμα είναι ότι είδα ορδές αταλάντων με πούρα στο στόμα, μούρη μέχρι τα γόνατα και απο γνώσεις ΜΗΔΕΝ.
Να σας πω λοιπόν γιατί βλέπετε κακή τηλεόραση.
Παράδειγμα:

Μαζεύονται στην αίουσα meeting. Δέκα στις δέκα φορές μιλάει ένας και οι άλλοι συμφωμούν πάντα με όσα πει αυτός ο ένας, γιατί απλούστατα αυτός ο ένας τους έχει προσλάβει. (Δεν εννοώ τον καναλάρχη).
Κάποια στιγμή αρχίζουν να πέφουν ονόματα.
Ακατάσχετα.
Ξαφνικά –συνήθως μετά από κανένα ανέκδοτο που λέει ο Ενας- κάποιος πετάγεται και λέει:
-Τη Σούλα!
Επειδή υπάρχει καλό κλίμα από το ανέκδοτο η Σούλα περνάει.
Γιατί η Σούλα;
Μικρολεπτομέρεια.

Βγαίνουν από την αίθουσα σύσκεψης. Ολοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι ανάκαλυψαν την θεά της AGB.
Με το καλό έρχεται η Σούλα.
Τί να κάνει;
Κανείς δεν ξέρει επακριβώς. Φυσικά ούτε και η Σούλα. Κανείς δεν ανησυχεί, επειδή απλούστατα ΟΛΟΙ είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ότι έχουν το θείο ταλέντο της τηλεόρασης. ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ!
Φυσικά ΚΑΙ η Σούλα.

(Παρακαλώ, μην προσπερνάτε αβίαστα τα κεφαλαία.)

Εκεί που λένε ιστορίες από το ένδοξο παρελθόν τους η Σούλα αστράφτει (εχουν πηδηχθεί οι λέξεις):
-Το βρήκα!
Την κοιτάνε όλοι στα μάτια με ελπίδα (για'υτό και δεν πεθαίνει!)
Η Σούλα λέει μια ιδέα, που της ήρθε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό.

101 φορές στις 100 είναι η απόλυτη, σπάνια, εξαιρετική ΜΑΛΑΚΙΑ.
(Τις μεγαλύτερες μαλακίες στη ζωή μου τις έχω ακούσει από τις Σούλες του ανέκδοτου)....
Και εδώ αρχίζει η παράνοια.
Το πιο αστείο είναι ότι η ΜΑΛΑΚΙΑ εγκρίνεται με ενθουσιασμό.
Και τότε αρχίζει το τρέξιμο για να γίνει η ΜΑΛΑΚΙΑ, έξοδο, κέρδος....

Η Σούλα, έχει άποψη για ΟΛΑ!

Δεν θα της έδινα ούτε τα σκουπίδια μου να τα περάσει απέναντι.

Δεν υπαρβάλω.

Στην τηλεόραση (κρατική-ιδιωτική) ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ (verboten) οι πρόβες.

Μιλάω για τις σοβαρές πρόβες κι όχι αυτην 3 ώρες πριν βγει η εκπομπή στον αέρα. Τότε αντιλαμβάνονται ότι το σκηνικό είναι πιο μικρό (δεν πειράζει, καϋμένε)... ότι αυτός που θα φώτιζε, χώρισε με την γκόμενά του και δεν γουστάρει να έρθει και κόψτε το κεφάλι σας... ε΄λα μωρε 2-3 λάμπες είναι.... και τέλος ότι η Σούλα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ακατάλληλη, όπως και το 98% αυτών που την έχουν στελεχώσει.

Μια μαλακία ιδέα που σέβεται τον εαυτό της έχει και μαλακί αποτέλεσμα.

Οι πρόβες κοστίζουν (συνεργεία, στούντιο κ.λ.π.) .. άρα όλα τα βλέπουν για πρώτη φορά, την φορά που τα βλέπουμε και εμείς από το σπίτι μας

Οι άνθρωποι της τηλεόρασης στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ξέρουν μόνο μέχρι τα όρια της γειτονιάς τους. Δουλεύουν σε ένα μέσο που εκπαιδεύει τα παιδιά μας (έτσι δεν είναι;) και αυτοί δεν ξέρουν τί σημαίνει « χάου του γιου ντού;»... Ελάχιστοι είναι πολίτες του κόσμου.

Και όλοι.... τρομοκρατούνται στην ιδέα ότι μπορεί να απομακρυνθούν περισσότερο από εκεί που φτάνει το σήμα της εκπομπής τους.

Οσοι είναι μπροστά από τις κάμερες από την επόμενη στιγμή όλοι, ΟΛΟΙ όμως...κάλέ ΟΛΟΙ-ΟΛΟΙ τους λένε πόσο υπέροχοι είναι... και σεις θα τους το πείτε αμα τους συναντήσετε κι εγώ επίσης (ψέμματα θες πουλάκι μου... φαε ένα ψέμμα να χαίρεται η μαμά σου!)

Εχω κάτσει σε 2-3 διευθυντικές θέσεις (μεγάλη ανοησία μου). Θα σας πω μόνο κάτι:

Δεν ήλθε ΟΥΤΕ μία φορά κάποιος με δύο (2) ιδέες.

Ολοι έρχονται με μία.

Λες και είναι ο Σπήλμπεργκ ή ο Ταραντίνο.

Μα ούτε ένας (έτσι για δείγμα) δεν μου είπε: Λέω να κάνουμε αυτό... η έναλλακτικά εκείνο.

Αυτο ισχύει για τους δημοσιογράφους, τους μοντέρ, τους σκηνοθέτες, του φωτιστές, τους ηχολήπτες, του παρουσιαστές....

Ολοι είναι ιδιοφυίες.

Οταν τους μπει μια ιδέα... τέλειωσε.

Μετά όλα κι όλοι φταίνε εκτός της ιδέας.

Μην γελάτε (αν γελάτε).... για σκεφθείτο λιγάκι σοβαρά και υποθέστε ότι σας λέω την αλήθεια. Αν η γιαγιά σας κάνει απαίσιο μουσακά και εκείνη είναι βέβαιη ότι φτιάχνει τον καλύτερο μουσακά εντός κι εκτός επικράτειας...έχετε καμμιά ελπίδα να την πείσετε ότι (όχι μόνο σήμερα) αλλά ότι γενικώς ο μουσακάς της είναι σίχαμα;

Μάλλον εσείς δεν ξέρετε από μουσακά....

Ε, έτσι και με τις σταρούμπες.

Ούτε ενας, ούτε μία, ούτε μία φορά... δεν έχει πει on air:

Ουπς συγγνώμη... Εκανα λάθος... Νομιζα ότι ήταν έτσι... αλλά εσείς έχετς δίκιο...

Πείτε μου, θυμάστε κάποιον ή κάποιαν;

Ξέρω ανθρώπους που έχουν κάνει ΜΟΝΟ αποτυχίες.

Η επιτυχία τους είναι η εμμονή στην αποτυχία.

Παραδόξως τους καλούν συνεχώς για να επαναλάβουν την αποτυχία.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αυτοί που κάνουν αποτυχίες, αλλά εκείνοι που τους πιστεύουν...

Σε μία είπα κάποτε:

-Σου’χει περάει ποτέ από το μυαλό ότι μπορείο η (μόνιμη) ιδέα που έχεις, μπορεί –λέμε ρε παιδί μου- να είναι ελαφρώς λάθος;

Με κοίταξε λες και της είπα, ότι θα κάνω εμετό στα μούτρα της και δεν μου ξαναμίλησε ποτέ.

Δεν υπάρχουν δάσκαλοι.

Γενικώς σ αυτη τη χώρα δεν έχουμε δασκάλους. Δεν το λέω λόγω της συγκεκριμένης συγκυρίας (απεργία κ.λ.π.) και ούτε εννοώ υποχρεωτικά τους δασκάλους στο σχολείο.

Δουλεύω 16 χρόνια σ’ αυτη τη δουλειά και (πλήν του κ.Ιάσονα Μοσχοβίτη) δεν μου’χει ποτέ κανενας ούτε μία λέξη, για το πώς διάολο την κάνουν αυτη τη δουλειά.

Λόγω επαγγελματικής ηλικίας οι περισσότεροι διευθυντές, τηλε-σταρ κ.λ.π. είναι πολύ γνωστοί μου, κι έχω από σχετική έως πολύ άνεση μαζί τους. Δεν κολώνω κιόλας...τους λέω συχνά-πυκνά για τις νέες τεχνολογίες. Με κοιτάζουν λες και τους λέω για ένα φίδι που είναι κάτω από τον καναπέ τους.

Εχω πει για το blog μου, ούτε ένας δεν είπε:

-Για πες την διεύθυνση.

Δεν τους κάνει καμμιά εντύπωση, όταν τους λέω ότι μπορώ να βγάλω video σε real time.

Συγγνώμη κυρίες μου, αλλά στον μπούτσο τους και το internet και το αμφίδρομο και οι τρομερές δυνατότητες... αυτός θέλει μόνο να πάνε καλά τα νούμερα της Σούλας και ανατριχιάζει ότι ανταγωνιστής του μπορεί να κάνει μια μαλακία, η οποία εκείνου του’χει ξεφύγει...

Ετσι πάμε στην τηλε-βιομηχανία της επαναληψης της μαλακίας.

Εχω κάνει πράγματα που δεν ντρέπομαι ενώ θα πρεπε να ντρέπομαι.

Θα πέθαινα από την ντροπή μου αν αντέγραφα την δουλειά κάποιου άλλου. Τους παρακολουθώ και ντρέπομαι γι’ αυτούς.

Το πιο γελοίο απο όλα είναι ότι κερδίζουν 50 φορές πιο πολλά από όσα κερδίζω εγώ , αλλά ζουν 50 φορές λιγότερα πράγματα... εκτός κι αν η αναγνωρισιμότητα είναι κάτι ανάλογο με ταξίδια, τους φίλους, τον ελέυθερο χρόνο, τους έρωτες, τα παραμύθια, τις απαγοητεύσεις...

Εμ δεν μπορείς να είσαι δημοσιογράφος, δημιουργός, καλλιτέχνης ή σοβαρός άνθρωπος, χωρίς αυτά... πόσο μάλλον να παράγεις τηλεόραση.

Ακριβώς στο ίδιο σημείο (point), που δεν είναι κομψό να το επαναλαμβάνω, γράφουν και όποιον άνθρωπο είναι κάτω από 25-26 και έχει μια φρέσκια ιδέα.

Και ώ του θαύματος, πετυχαίνουν.

Οι φρέσκιες ιδέες σχεδόν εξαφανίστηκαν και οι πιτσιρικάδες μιλούν τη γλώσσα των συνομηλίκων μου.

Στη διαφήμιση υπάρχουν μερικές πραγματικές κυρίες και ικανότατες γυναίκες. Μία απ’ αυτές πήγε πριν απο μερικά χρόνια στο γραφείο ενός πολύ καινούργιου γενικού διευθυντή (τον σουτάρανε στο 8μηνο).

Ο τύπος της είπε να κάτσει από την άλλη μεριά του γραφείου του. Στα τρία λεπτά ανέβασε τα πόδια του στο έπιπλο (δεν φημιζόταν ότι άλλαζε συχνά κάλτσες) και σε ένα 4λεπτο, σε μια καμπή της κουβέντας (πρώτη φορά την έβλεπε), της είπε:

-Ελα μωρέ, μικρή η διαφορά. Οσο απέχει (ξανά συγννωμη κυρίες μου) το μουνί από τον κώλο.

Αυτός ο άνθρωπος κλήθηκε να φτιάξει ενα κανάλι.

Θέλετε μια λεπτομέρεια;

Επι των ημερών του δούλευε εκεί ένας προγραμματιστής υπολογιστών. Φυσικά το κανάλι πήγαινε χάλια. Αρχισαν οι περικοπές. Τον πρωτο που έδιωξαν ήταν ο προγραμματιστής.

Ε, και;

Πού δουλεύει ο προγραμματιστής έναν μήνα αφότου τον σουτάρανε;

Στο διπλανό γραφείο του Μπιλ Γκέιτς στο Σιάτλ, και όταν τον βλέπει (15 φορές την ημέρα) τον λέει «Μπίλ»... στα 30 του... από τα 23 του...

Καταλάβατε τώρα γιατί βλέπετε κακή τηλεόραση;

Τί κανει σήμερα ο λεβέντης που τον απέλυσε;

Σχολιάζει σε μεγάλο κανάλι και είναι εκπομπάρχης.

Κυρίες μου, είστε πολύ τυχερές που σήμερα είμαι στα ευγενικά μου.

Ελπίζω να το διατηρήσω μέχρι το τέλος...

Γιατί στα ελληνικά σήριαλ όλοι παίζουν καθιστοί;

Δεν το’χετε προσέξει;

Για προσέξτε το και πείτε μου.

Μήπως επειδή είναι φτηνή παραγωγή;

Μήπως επειδή είναι αταλάντοι οι σκηνοθέτες;

Οι ηθοποιοί μήπως;

Πόσες από σας ξυπνάτε με το μαλλί κάγκελο;

Ελα ντέ...

Πόσα ελληνικά σπίτια έχουν σήμερα....καμαριέρα με ποδιά;

Το’κανε ο Σακελλάριος στην εποχή του για να το σατιρίσει ... ούτε ένας πούστης δεν σκέφτηκε να το προχωρήσει και να βάλει στη θέση της έστω μια φιλιπινέζα που’ρχεται δυο φορές την εβδομάδα;

Πόσες φορές την ημέρα κτυπάνε το κουδούνι της εξώπορτας σας;

Προσέξτε, το κουδούνι... όχι το θυροτηλέφωνο.

Γιατί στα σήριαλ τα κουδούνια κτυπάνε τουλάχιστον 4 φορές ανα επεισόδιο...

Γιατί; Επειδή ο σεναριογράφος, δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι που θα βάζει ή θα βγάζει πρόσωπα από την σκηνή... και πάει βέβαια στο εύκολο....

Και βλέπει το παιδί σας, ο αδελφός σας, η θεία σας, η μητέρα, εγώ εσείς και συνηθίζει το μάτι μας στο εύκολο.

Ή κουλτούρα του κώλου ή εντελώς κίτς και άνευρο.

Πείτε μου πώς το λένε το ΤΡΟΜΕΡΟ ταλέντο στην ελληνική τηλεόραση;

Πείτε μου το όνομά του;

Ο Τράγκας μήπως;

Ο Λιαρέλης μήπως;

Ο Αρναούτογλου;

Η Δρούζα;

Ποιός μωρέ;

Ποιός είναι αυτός ο εγκληματίας που δεν είπε στη Ρούλα Κορομηλά, ότι ο κόσμος την αγάπησε γιατί ήταν το χαριτωμένο (ατάλαντο) κορίτσι της διπλανής πόρτας, και κατάντησε σε μια μεσήλικη-μπεμπέκα με Αρμάνι, Πράντα, πλατινέ μαλλί και ακόμα λιγότερο ταλέντο και περίσσιο άγχος;

Αγχος;

ΟΚ! Αγχος...

Και δεν φτάνει αυτο.

Δεν την θέλουν μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά και από πίσω απ’ αυτές, που είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.

Κάπου διάβασα ότι η Κατερίνα Λάσπα λοξοκοιτάει προς την ΕΡΤ.

lang="EL">Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!

Πού είναι μωρέ οι καινούργιοι ηθοποιοί;

Για ποιόν λέμε;

Θα γίνει δηλαδή κλασσικός ο Τζώρτζογλου; Κάτι σαν τον Βεάκη;

Και μύθος της μόδας ο Κωστέτσος;

Γιατί η Τρέμη είναι σαν να πάσχει απο μόνιμη (on air) δυσκοιλιότητα;

Θυμάται κανείς τις ερωτήσεις τις Στάη;

Τι μας λέει κάθε μέρα ο Κουίκ; Και το χειρότερο: Εδώ και πόσα χρόνια μας τα λέει;

Μωρέ δεν ντρέπονται που ο ένας αντιγράφει τον άλλον;

ΣΥΝΕΧΩΣ και επιβεβλημένα. Ναι! Επιβεβλημένα.

Τηλεοπτικός σταρ ο Χαρδαβέλας;

Η κ. Βέφα εθνική μας μαγείρισα;

Γιατί μόνο gay;

Οι λεσβίες δηλαδή δεν έχουν ψυχή;

Οι straight;

Αααααααααααααααααααααα, παραλίγο να το ξεχάσω.

Από την ελληνική τηλεόραση λειπουν εντελώς οι γυναίκες.

Η μοναδική γυναίκα είναι η Ελένη Μενεγάκη (προσωπικά δεν μ’αρέσει)....

Τωρα ανα ταυτίζεστε μαζί της.... αυτο είναι ένα άλλο θέμα.

Οι υπόλοιπες φοπράνε (αρκετές φορές) γυναικεία ρούχα, αλλά έχουν ανδρική (fake δηλαδή) σκέψη.

Οχι;

Εχω να σας γράψω χίλιες σελίδες για τέτοιες ανόησιες.

Ελπίζω να συμφωνείτε.

Σας διαβεβαιώνω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα συμφέροντα που η τηλεόραση που βλέπουμε είναι κάκιστη.

Είναι (είμαστε) οι άνθρωποί της.

Γι’ αυτο σκούζω εδώ στους ρομαντικά επαναστατημένους φίλους μου στην blogosfaira. Μην χρησιμοποιείτε την οθόνη σας και την απίστευτη δυνατότητα μεταφοράς της σκέψης ή του ταλέντου σας, μόνο για να περνάτε την ώρα σας.

Σταματείστε μα νου κλαίγεστε με ποιήματα και στίχους... και τί θα κάνω τώρα που είμαι μόνη με κυταρίτιδα ή μόνος με τη μαμά.... κι αν αγαπάτε την ποίηση κάνετε το blog σας λογοτεχνικό.

Δεν το λέω στους πιτσιρικάδες γιατί σιγά που οι πιτσιρικάδες περιμένουν εμένανε να τους το πω....

Κάντε αυτο που γουστάρετε κάτι στο internet.

ΟΤΙ,ΔΗΠΟΤΕ!

Κάντε το τώρα.... όσο είναι καιρός.... γιατί όταν έλθουν οι καρχαρίες (σας διεβαβιώνω ότι έρχονται...με πλησιάζουν σας λέωωωωωωωωω) θα είναι πάλι μία από τα ίδια...

Προχθές ένας –απ’ αυτούς που περιγράφω παραπάνω- μου τηλέφώνησε να μου πει: «Ελα από το γραφείο μου, έχω να σου πω μερικά για το διαδίκτυο!»

Φάε ένα αρχίδι ρε!

Αμάσητο.

Οσοι θέλετε να σκηνοθετήσετε, τί περιμένετε;

Να σας προσλάβει κάποιο κανάλι;

Να πάτε σε καμμιά σχολή;

Τί την κάνετε την handy cam σας;

Η μήπως θέλετε να σκηνοθετήσετε, αλλά δεν έχετε κάνει οικονομίες να πάρετε μια μέτρια handycam;

Μήπως δεν έχετε ιδέα τί είναι π.χ. το www.youtube.com;

Μηπως δεν έχετε σκεφθεί ότι αυτό που θέλετε να καταγγείλετε, να αναδείξετε, να προτείνετε, να υπερασπιστείτε μπορείτε να το κάνετε από το blog σας;

Δεν θέλω να πιστέψω ότι είμαστε εδώ για να γράφουμε ο ένας πιο έξυπνα από τον άλλονε ή παράθυρο στη μοναξιά;

Γιατί δεν μαθαίνετε editing αντι να cyber-άζεστε με την κάθε τρελλαμένη ή μικρόπουτσο;

justify;">Αγαπάτε τη μουσική; Τη σύνθεση; Το τραγούδι; Πόσοι νομίζετε ότι θα σας βοηθήσουν στην ζωή έξω; Γιατί δεν κάνετε μια βόλτα στο www.myspace.com;

Ξέρω πολλούς ανθρώπους που ήθελαν να γίνουν δημοσιογράφοι και δεν τα καταφεραν. Το’χαν πολύ μεράκι. Βασικά συναντώ μαθητές μου στο Praktiker να πουλάνε λαμπτήρες.... σε εμπορικά μαγαζιά να πουλάνε σεντόνια... παντρεμένες με παιδιά που ποτέ δεν τόλμησαν... ασχημούλές που δεν τους έδωσε ποτέ κανείς σημασία.... Ολα αυτα τα παιδιά με πλησιάζουν πάντα για να μου πουν ότι δεν τα καταφεραν... κι ότι πάντα ελπίζουν... και αν θα μπορούσα....

Πάντα στεναχωριέμαι, γιατί ξέρω ότι όλοι τους θα μπορούσαν να ήταν καλύτεροι από μένα σ’ αυτη τη δουλειά. Πάντα την ήθελαν πιο πολύ από μένα... κι όμως δεν κάνουν αυτο που αγαπούν, αλλά κάτι άλλο....

Ξέρω ηθοποιούς που δουλεύουν σε εστιατόρια και bar (και πολύ καλά κάνουν) και τους διακρίνω αμέσως από την στάση τους στον χώρο... κι όλο ελπίζουν για μια θεσούλα σε κάποιο σήριαλ... σε όποια μαλακία... κι όμως σε όποιο παιδί απ’ αυτα κι αν μιλήσεις, θέλει ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ TOY να παίξει θέατρο καί αν είναι δυνατόν στην Επίδαυρο....

Και περνούν τα χρόνια και τα περισσότερα επιστρέφουν νικημένα στα χωριά τους...

Είναι συγκινητικό.

Ωραίο το μελό, αλλά πείτε μου γιατί εσείς που’την έχετε την πετριά της δημοσιογραφίας, δεν χρησιμοποίετε την κάμερα σας και το blog σας και να κάνετε το ρεπορτάζ που πάντα θέλατε;

Ή μήπως δεν θέλατε αρκετά και παίζετε τις κουμπάρες με τον εαυτό σας;

Γιατί δεν το κάνετε εσείς να το δείξετε στον γυιό σας και τον αφήνετε να του το δείχνει ο Αυτιάς;

Πείτε μου εναν καλό ΓΑΜΗΜΕΝΟ λόγο.

Πόσοι ηθοποιοί σκέφτηκαν ότι εκτός από το σανίδι, θα μπορούσαν να ασκήσουν την τέχνη τους και σε άλλα μέσα;

Πώς;

Κουφοί είστε;

Αφού σας λέω πως οποιοσδήποτε μπορεί να έχει γρηγορο βίντεο στο blog του (κι όχι μόνο)... το ότι δεν το ξέρουν δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει...

Αλοίμονο.

Πάρτε ενα πρόγραμμα....

Ενα πρόγραμμα που θα σας οδηγήσει εκεί που θέλει το κρυφό ή φανερό σας όνειρο. Μόνο τα όνειρα θα αλλάξουν τον κόσμο.

Δεν το λέω σε όποιους κι όποιους.... για να με διαβάζετε σημαίνει ότι είστε ΕΔΩ! Δεν προσπαθώ να σας πείσω να έρθετε. ΕΙΣΤΕ ΗΔΗ. Με δική σας αποκλειστικά θέληση... Ετσι κι αλλιώς είμαστε όλοι ενα κλικ πιο κοντά...

Εσείς που αγαπάτε τη φωτογραφία...την δημοσιογραφία.... το σκίτσο... τα μαθηματικά.... το κόντρα μπάσο.... οι νέοι ηθοποιοί που φιλάνε κατουρημένες ποδιές μουράτων ατάλαντων Ντε Νίρο και Μέριλ Στριπ τί σκατά περιμένετε;

Κάντε το ταλέντο σας ... internet.

Παρακαλώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!

Ετσι μόνο θα γλυτώσετε.

Αν γλυτώσω κι εγώ;

Βρε, γλυτώστε εσείς... και θα δω εγώ τί θα κάνω...