Ή κάποιον τον κράζεις ή δεν τον κράζεις.
Η είσαι ανώνυμος ή δεν είσαι.
Ή έχεις nickname ή δεν έχεις.
Ή τον κράζεις σαν ΚΗΒ\G78 ή ως Μάνος Αντώναρος...
Λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
Λίγο έγκυος, δεν γίνεται.
Την ξέρω την ιστορία και με λεπτομέρειες.
Ομως τί να γράψω; Κατα ποιού να γράψω, όταν η καταγγελία φιλοξενείται σε blog του Manifesto και ο ίδιος καταγγέλων γράφει ένα κα-τα-πλη-κτι-κό κείμενο (είναι έτσι κι αλλιώς καταπληκτικός άνθρωπος) αλλά ΟΝΟΜΑΤΑ δεν λέει.
Τον φωτογραφίζει, αλλά ονόματα δεν λέει.
ΟΚ! Ξέρω πολύ καλά τί έγινε και το ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ που έγινε.
Πες μου τώρα φίλε μου, πώς να σε υποστηρίξω;
Μόλις πω την πρωτο όνομα θα με τρελλάνουν στη μήνυση. Ξέρεις πώς το περιμένουν;
Πριν μόλις λίγες μέρες έγραφα ότι είμαι εκπαιδευμένος για να μην γράφω μηνύσιμα... άλλωσε δεν ήρθα εδώ ούτε για να προσταέψω κάποιον, αλλά ούτε και για κράξω ανθρώπους.... και όταν το κάνω, παίρνω ακέραια την ευθύνη.
Ψιλοβαρέθηκα με όλους μας που γράφουμε ένα εμπνευσμένο κομμάτι συμπαράστασης και μετά συνεχίζουμε την ημερολογιακή μας καταγραφή.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν βλέπω το διαδίκτυο σαν γειτονίτσα, ούτε ως μπουρδέλο, αλλά σαν την ατμόσφαιρα γύρω από τον πλάνήτη.
Αν τον απέλυσαν τον Δημήτρη Γαλάνη για τους λόγους που σαφέστατα περιγράφει- και δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να μην τον πιστεύω- πρόκειται περί αθλιότητας και αυτών που τον κατήγγειλαν και αυτών που το έπραξαν.
Θέλετε να αντισταθούμε στ’ αλήθεια;
Ή θέλετε να παίξουμε τίς κουμπάρες;
Ας γράψουμε όλοι μας ... όχι μόνο 30.... ένα e-mail (ο καθένας ένα δίκο του) και να το στείλουμε ταυτόχρονα στην κυβέρνηση, στην Βουλή, στον Πρωθυπουργό, στον Ρουσόπουλο, στον Παπανδρέου που αγαπάει το Ιντερνετ, στους διευθυντές των καναλιών, στην ΕΡΤ, στον αδελφό μου (που επίσης αγαπάει το Ιντερνετ)...στους πρέσβεις... όπου μπορούμε και αποφασίσουμε.... Κάθε μέρα.... 1.000 άνθρωποι e-mail… επί μία εβδομάδα... επί ένα μήνα... σιγά το πράγμα... ενα send είναι... αμα του γεμίζεις όμως κάθε μέρα το inbox κάποιος θα αντιδράσει....
Το ξανάπα και πριν απο μερικές μέρες.
Στο διαδίκτυο είμαστε... αυτό υπερασπιζόμαστε... δεν δουλεύουμε στην Εθνική Τράπεζα ή στην ΔΕΗ....να γράφουμε αναμεταξύ μας φλογερά κείμενα...αν είναι έτσι να νιώσω κάτι σαν e-Ρήγας Φ-eραίος.
Αν θέλετε να το πολεμήσουμε μαζί κι εγώ...
Αν είναι όμως να κυνηγάμε φαντάσματα.... μάλλον βαριέμαι.
Επειδή όμως η στηριξη μου είναι αληθινή γιατί ο κ. Γαλάνης είναι πραγματικός κύριος , θέλω απλώς να γράψω μια ιστορία (την έχω ξαναγράψει μια φορά) ως ηθικό δίδαγμα (τουλάχιστον) για μένα.
Πριν απο μία12ετία δούλευα στο «Εθνος» με διευθυντή τον μακαρίτη τον Λυκούργο Κομίνη. Σπουδαίος δημοσιογράφος και εφημεριδάς και πολύ σκληρός. Μου’χω δώσει λοιπόν να γράφω μια καθημερινή στήλη με τίτλο «Το Ημερολόγιο των Διασήμων».
Εγραφα σύμφωνα με την επικαιρότητα ημερολόγια που θα μπορούσαν να είχαν γράψει οι άνθρωποι της εποχής. Ηταν μια προσπάθεια «οπτικής» γραφής. Ο Μητσοτάκης, έλεγε: τί να κάμομεν άλλωστε;» , ο Ανδρέας Παπανδρέου «Τί μου λες!!!» και το ημερολόγιο της Ρούλας Κορομηλά ήταν… ανορθόγραφο. (εκείνη την εποχή γινόταν μεγάλη κουβέντα για το άν μιλάει ιταλικά... πώς είναι τα ελληνικά της κ.λ.π.)
Μια μέρα με φωνάζει ο Κομίνης στο γραφείο του.
Καθόταν πίσω από το γραφείο του. Κατέβασε τα γιαλιά του και μου είπε χωρίς περιστροφές:
-Τι έχεις με τη Ρούλα Κορομηλα;
-Απολύτως τίποτα!
-Είσαι σίγουρος;
-Σας διαβεβαιώνω. Αντιθέτως έχω καλή γνωμη γι’ αυτην ώς άνθρωπο. Με έχει προσκαλέσει σπίτι της και ήταν πολύ φιλόξενη. Κάθε άλλο , κ. Διευθυντά... απλώς είναι στην επικαιρόητα. Εγινε κάτι;
-Ναι, με πήρε τηλέφωνο και διαμαρτυρήθηκε.
-.....
-Πήγαινε τώρα!
Του γύρισα την πλάτη πολύ εκνευρισμένος και ετοιμάστηκα να βγω όταν τον άκουσα να μου λέει δυνατά και καθαρά:
-Τώρα τσάκισέ την!
Γύρισα απορημένος.
-Γιατί;
-Επειδή τηλέφώνησε σε μένα κι όχι σέ σένα!
Νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη στηριξη που ένιωσα ποτέ και γι’ αυτο τιμώ την μνήμη του.
Θυμίζω επίσης ότι ο Λυκούργος Κομίνης δημοσιογραφία έμαθε στον ΔΟΛ, που πάντοτε ήταν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
(Για την ιστορία: Δεν την τσάκισα την Ρ.Κ. Αντιθέτως ξέσφιξα την θηλειά. Αυτό που ήθελα το’χα πάρει. Και την ευχαριστώ γι’ αυτό!)
12 σχόλια:
Mπορεί ο ΔΟΛ να είναι μεγάλο σχολείο και να τον έχουν τιμήσει με την συνεργασία τους δημοσιογράφοι σαν τον Κομίνη και τον Καραπαναγιώτη, αλλά ταυτόχρονα συνεργάζεται και με τον ...Λάλα, που δεν αρκέστηκε στα έντυπα και στο ραδιόφωνο αλλά μετέφερε -έναντι υψηλής αμοιβής - την αισθητική του μέσω της κρατικής τηλεόρασης, σε ένα τόσο γελοίο τηλεοπτικό εξάμβλωμα, που θα το ζήλευε η κάθε trash tv.
Όσο για τον αδελφό σου, καλύτερα να μην του δείξεις το μόνιτορ... άστον να νομίζει ότι και οι bloggers ξέρουν να εκτιμούν την αξία του ίντερνετ και ότι το "αγαπάνε" κι αυτοί.
Ειλικρινά δεν ξέρω τί σε κάνει να πιστεύεις ότι οι διαμαρτυρίες μας περιορίζονται μόνο στα ποστ που σηκώνουμε. Οτι δηλαδή δεν στέλνουμε mail, δεν βοηθάμε, δεν τρέχουμε.
Επίσης, όταν χρειάστηκε γράψαμε όλοι επώνυμα (στο μπλογκ με τις υιοθεσίες) και τέλος πάντων είναι πανεύκολο ο καθένας να μάθει ποιοί είμαστε. Σιγά που κρυβόμαστε ή φοβόμαστε να πούμε τα ασήμαντα ονοματάκια μας.
Μάλλον έχεις σχηματίσει λάθος εντύπωση για το blogging.
Δελημήτρου Κωνσταντίνα.
Οχι κύριε Αντώναρε. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε τον κ. Γαλάνη, και δεδομένου ότι το editorial της Lifo ήταν άδικο και συκοφαντικό, (ποτέ δεν αποκαλύφθηκαν προσωπικές πτυχές του Σ.Τ. στο blog του μανιφέστο, ούτε σχόλια για τον τόπο εργασίας του), θα πρέπει να πάμε μάρτυρες υπεράσπισης στο δικαστήριο που ο κ. Γαλάνης ΔΙΚΑΙΑ θα υποβάλλει στον κ. Τσαγκαρουσιάνο.
Ο μανιφάστο ήταν από τα λίγα, για να μην πω, το μόνο αξιοπρεπές άτομο της μπλογκόσφαιρας, που είχε ένα επίπεδο έκφρασης και σκέψης. Του οφείλουμε να μην είμαστε κότες - επιτέλους.
ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΠΟΥΣΤΙΑ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΠΟΥΣΤΙΑ
Και σαν γειτονίτσα τόχω πάρει λίγο εγώ όλο αυτό που γίνεται και σαν μπουρδέλο.
Ούτε με χαλάει, ούτε με τρομάζει.
Αν χρειαστεί όμως - και κρίνω πως είμαι χρήσιμη,
Λουκέρη Ελένη (σιγά...)
Γιατί θα πρέπει να ασχολούμαστε εδώ με τις κατινιές που διαδραματίζονται σε άλλα μέσα; Δεν μας γαμείτε ψηλά καπέλα κι εσείς και τα κόπλεξ σας.
Κυριε Αντωναρε συμφωνω.
Οργανωμενη και σοβαρη αντιδραση ειδαλλως δεν διαφερουμε σε τιποτα απο τα τηλεκαφενεια.
Με εκνευριζει η αντιμετωπιση "καθε θαυμα τρεις ημερες"
Επισης η κοπελα της τελευταιας φωτογραφιας εχει κυτταριτιδα.
symfnw( signwmi gia ta greeklish ta paixe to pc) prepei na antidroume sintetagmena kai se katastaseis logokrisias alla kai se katastaseis pou merikoi bloggers ektroxiazontai kai sikofantoun .. oute logokrisia oute laspi ston anemistira
oidipodas
Christos;)
Μάνο ξέρεις πως σε αυτά τα οργανωμένα είμαι κάπως δύσπιστος, όπως επίσης και στο οτι ο όρος "bloggerS" μου κάθεται κάπως στραβά και μαντρωμένα, μιας και θεωρώ πως ο καθένας μας είναι πολλαπλάσιες φορές διαφορετικός απ' όσο ο κοινός τρόπος χρήσης του μέσου μας. Δεν γράφουμε όλοι με τους ίδιους "κανόνες", για τους ίδιους λόγους, από την ίδια οπτική γωνία, κ.ο.κ. Και τέλος πάντων δεν πιστευω απόλυτα το οτι το μέσο αυτό μπορεί να αλλάξει κάτι στην κοινωνία μιας και είμαστε μια ελίτ ακόμα που απολαμβάνει το αγαθό του διαδικτύου καιόχι όλη η κοινωνία ή τέλος πάντων ένα σεβαστό κομμάτι της. Εγώ ας πούμε, φύσιν συναισθηματικός και μαλάκας πρώτης γραμμής, κράζω, διαμαρτύρομαι, ανορθωγραφώ και κάνω πλάκες αλλά δεν διεκδικώ τίποτα περισσότερο από τον εαυτό μου στην διαδικτυακή κοινωνία. Εχω τη γωνιά μου στο χάος, και όποιος θέλει να με δεί με είδε -και πολύ θα τον χαρώ που θα τον δώ και 'γω. So fuckin simple. Άλλωστε δε σου κρύβω πως έχω αρχίσει και πιστευω όλο και περισσότερο στη βία παρά στην "πολιτισμένη" συζήτηση-παραμύθι (που δε βγάζει πουθενά ως αποτέλεσμα παρα μόνο διαιωνίζει ένα πρόβλημα), και αυτό με ανησυχεί αρκετά τωρα που το σκέφτομαι. Πλάτιασα και δεν είναι της παρούσης....
Σήμερα όμως διαβάζοντας τον Manifesto, συγκλονίστηκα με την τροπή που πήραν τα πράγματα -αν και σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον Δημήτρη το πρωί της Πέμπτης του εξέφρασα την ανυσηχία μου ως προς την πρόθεση του Τσαγκαρουσιάνου να γράψει σε 90.000 φύλλα για το πού δουλεύει- και αηδίασα με το ΠΟΣΟ ΚΑΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ αΝΘΡΩΠΟΣ. Και στο κάτω κάτω της γραφής ο Δημήτρης είναι Φίλος μου και να πάει να γαμηθεί όποιος του έκανε αυτό το κακό.
Αντιλαμβάνομαι τις αναστολλές σου για το μη κράξιμο -και ξέρω πολύ καλά πως δεν είναι δειλία αλλά έλλειψη ολοκληρωμένης εικόνας κατάστασης και "στόχου"- μα η παραβολή σου είναι αρκετή για να καταλάβει μικρό παιδί τι θες να πεις, πόσο δε μάλλον αυτοί που θα έπρεπε να αντιληφθούν το μέγεθος της βλακείας που έπραξαν. Δεν χρειάζεται περισσότερο outing αυτή τη στιγμή.
Αnnita artois.... Συμφωνώ μαζί σου και νομίζω και συ ότι θα συμφωνήσεις ότι ένα σχολείο κρίνεται από το πόσους καλούς μαθητές βγάζει και όχι αν έχει 2-3 αποτυχίες. Ετσι δεν είναι;
Xpsilikatxoy _ allmylife.... Σας ευχαριστώ και τις δυό από τα βάθη της καρδιάς μου, που αποδείξατε πόσο σπουδαίες είστε και πόσο φίλες μου. Λέω απλώς εδώ και αρκετό καιρό, ότι έχουμε στα χέρια μας ένα μέσον, που μπορεί (ΜΠΟΡΕΙ) να μας βοηθήσει να βοηθήσουμε. Δεν επιμένω... Μπορεί στο κάτω-κάτω να κάνω και λάθος. Ομως να’στε σίγουρες και οι δυο τώρα που δώσατε τα ονόματα σας, ότι η δυναμή σας πολλαπλασιάστηκε. Ξέρετε τί είναι αυτο που με ανησυχεί; Το να γράφεις πίσω από ένα nickname είναι πραγματική ηδονή...όμως έχει το μειονέκτημα να μην μπορείς να αμυνθείς στα ίσα, όταν σου επιτεθούν.
renton... είπα κάτι αντίθετο; Αν είπα, συγγνώμη μάλλον δεν το εξέφρασα σωστά.
Mαύρε Γάτε... Εμ.,.. Εμ... Ενας φίλος μου έλεγε, αν δεν θες να χάσεις ένα στοίχημα στο μπάσκετ, το πιο σίγουρο είναι να μην παίξεις μπάσκετ. Το ίδιο ακριβώς και με την πουστιά, που είναι όντως σιχαμένο πράγμα.
Alitovios, misirlou oubliez ...Στην καρδιά μου μιλάτε αδελφια μου...
Misirlou μου, θα σε παρακαλούσα να μην με αποκαλείς «κύριε Αντώναρε» πρώτον γιατί μου’ρχεται στο μυαλό το “κεριά και λιβάνι» και δεύτερον και βασικότερον, υπόθεσε ότι το manosantonaros είναι … nickname και ο πραγματικός Μ. Αντώναρος δεν έχει ιδέα...
Χαχαχαχαχαχαχαχα! Πλάκα δεν έχει...
Paranoic... Δεν είναι εύκολο να συντονίσεις ανθρώπους και στο φινάλε, είμαι ο τελευταίος (και ο πλέον) ακατάλληλος για να το κάνω.
Kaltsovrako ... Η πολλαπλασια διαφορετικότητα μας σε συνδυασμό με τον κοινό τρόπο χρήσης του μέσου, συμφωνώ μαζί σου ότι είναι δύσκολο μείγμα... όμως και συ θα συμφωνήσεις ότι αυτη η πολυπλοκότητα κάνει το μέσον ανίκητο. Οπως επίσης ξέρεις ότι όσοι αγαπηθήκαμε εδώ μέσα αναμεταξύ μας, αγαπηθήκαμε επειδή ακριβώς ο ένας γράφει διαφορετικά από τον άλλον.
Τωρα για τον Δημήτρη.
Χαιρετίζω με συγκίνηση, e-φιλόσοφέ μου (θυμάσαι;) την φράση σου :
«Και στο κάτω κάτω της γραφής ο Δημήτρης είναι Φίλος μου και να πάει να γαμηθεί όποιος του έκανε αυτό το κακό.»
Είμαι σημαιοφόρος της απόψης: Ο φίλος των φίλων μου είναι φίλος μου και ο εχθρός των φίλων μου, εχθρός μου. Και ισχύει 100% και για την προκειμένη περίπτωση.
Εμένα ο Δημήτρης δεν είναι φίλος μου με την έννοια που είναι δικός σου, αλλά ξέρεις πόσο χαρά και κάνω κάθε φορά που είναι να συναντηθούμε μαζί του. Οπως έγραψα και στο ποστ μου είναι κύριος, έχει άποψη, αισθητική και λατρεύω το γεγονός ότι βλέπει τον κόσμο εντελώς δφιαφορετικά από ο,τι εγώ.
Οσο για το τελευταίο, σ’ ευχαριστώ που έπιασες το πνεύμα μου... θα έλεγα μόνο να αλλάξεις τη λέξη «ανταστολές» με τη φράση «είμαι πιο προσεκτικός».
Τρελλαίνομαι να γράφω τα πράγματα με το όνομα τους, αρκεί τα πράγματα να έχουν όνομα. Kαι εγώ το όνομα του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου –που δεν του οφείλω τίποτε απολύτως- δεν το είδα πουθενά να το γράφει ο καταγγέλων. Αλλωστε είμαι της γνώμης ότι ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι του κατέβει στο editorial του, είτε οπουδήποτε άλλου. Αν δεν σ’ αρέσει καν’του μήνυση, σφακτείτε σαν κατίνες στα παράθυρα ή στα blogs, πλάκωσε τον στα κλωτσίδια... Kαι για μένα έχουν γράψει στο Lifo. Δεν συμφωνώ καθόλου με αυτά που γράψανε, αλλά αφού αυτό πιστεύουν με γειά τους με χαρά τους. Δεν απάντησα ποτέ, δεν τους έκραξα από το blog μου, πρώτον γιατί στα παπάρια μου και δεύτερον γιατί αυτο δεν θα αφορούσε καθόλου αυτούς που με διαβάζουν (όπως πολύ σωστά λένε ο alitovios και η misirlou). Ασε που μου’χει απαγορέψει ο γιατρός μου να εκνευρίζομαι.
Συνεχίζω κανονικά να τους διαβάζω, όπου τους βρίσκω και αυτούς και την Athens Voice, επειδή πολλές φορές γουστάρω αυτά που διαβάζω και επειδή λατρεύω τα έντυπα πόλης.
Δημοσιογραφικά –όποιον ενδιαφέρει- πιστεύω ότι αυτά τα περιοδικά «δείχνουν», αποκρυπτογραφούν την πόλη. Δεν την εξουσιάζουν.
Κaltso, ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να πώ πράγματα που δεν χωρούσαν στο ύφος του post μου.
Αυτό, "Και τέλος πάντων δεν πιστευω απόλυτα το οτι το μέσο αυτό μπορεί να αλλάξει κάτι στην κοινωνία μιας και είμαστε μια ελίτ ακόμα που απολαμβάνει το αγαθό του διαδικτύου καιόχι όλη η κοινωνία ή τέλος πάντων ένα σεβαστό κομμάτι της." με ίδια η διαφορετικά λόγια στο είπα κι εγώ στο προηγούμενο ποστ σου, στο είπε δεύτερος είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις κι ας μη το λαμβάνεις υπόψη. Κοίτα. Κατά την άποψή μου το μέσον ανήκει στα νιάτα, από κει και πέρα καλό που μπορεί ο καθένας μας να λέει τα δικά του, με όποιο τρόπο, έντεχνο ή όχι, πολιτικο η α πολιτίκ θέλει να τα εκφράσει. Όντως δεν είμαστε κανένα ομοιόμορφο συμπαγές σύνολο αυτό δα μας έλειπε, παρουσία όμως μπορούμε να έχουμε αν και όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, στη διαθεσή του κάθε άμεσα ενδιαφερόμενου προς έμπρακτη συμπαράσταση και το δικό μου όνομα, νομίζω δεν το έχω κρατήσει μυστικό κι όχι μόνο το όνομα, αλλά ολόκληρη εγώ αυτοπροσώπως.
ψιτ μάγκες, η κόρη μου πρέπει να γράψει μια εργασία για την τεχνολογία, σε μια ιστορική διαδρομή της που νά χει και φωτογραφίες, ρίχτε κανένα παθ εδώ πέρα.
Δημοσίευση σχολίου