Tην Μάρθα την ξέρω πολλά χρόνια. Τουλάχιστον 30.
Εχουμε πιεί μαζί ό,τι πίνεται.
Εχουμε πει ό,τι λέγεται.
Εχουμε γελάσει και κλάψει στους κανάπεδες της.
Ξέρει μυστικά μου, που δεν τα’χω πει σε κανέναν… και (παρ’ όλο που είναι κουτσομπόλα) δεν τα ξεστόμισε ποτέ.
Ακόμα κι όταν την αφορούσαν προσωπικά.
Η Μάρθα είναι λεσβία.
Τριάντα χρόνια φίλοι και ποτέ δεν μου το έκρυψε.
Δεν χρειάστηκε κάν να το κουβεντιάσουμε γιατί δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος. Όταν μου μιλούσε για τους έρωτες της, εννοούσε την Ελενίτσα ή την Γωγώ… κι εγώ όταν της μιλούσα για τους δικούς μου εννοούσα την Σούλα ή την Αθηνά.
Όπως εγώ δεν της είπα –γιατί το θεώρησα αυτονόητο- ότι είμαι straight… έτσι και εκείνη δεν μου είπε ότι είναι gay… με την ίδια λογική που δεν θα έλεγα σε έναν μαύρο, ότι είμαι λευκός και το αντίθετο.
Η αλήθεια είναι ότι τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις δεν τις κουβεντιάζω γενικώς… και υποθέτω ότι όλοι μας λίγο πολύ το ίδιο κάνουμε.
Η Μάρθα είναι τέλεια νοικοκυρά. Φοβερή μαγείρισα. Οικονόμα. Με κλέβει πάντα στο ζύγι. Φιλόξενη και τρομερά προγραμματισμένη. Αγαπάει τους άνδρες (απλώς δεν τους ερωτεύεται) και έχει κολλητούς και πιστούς φίλους… τους ίδιους εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι λεσβία στην Ελλάδα (πολύ φοβάμαι κι όχι μόνο στην Ελλάδα!).
Διαβάζουμε για τους (άνδρες) gay… διαβάζουμε τους ίδιους… τους βλέπουμε… τους ακούμε… τους προβάλουμε…μας προβάλουν… είναι φίλοι μας ή εχθροί μας… Όλα μια χαρά… Κάνανε την επανάσταση τους και την κέρδισαν…Αλοίμονο να μετρούσαμε έναν άνθρωπο με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις… Ολοι στον Καιάδα θα είμαστε και θα μας ρίχνανε (ποιοι άραγε;) καυτο λάδι.
Οι λεσβίες είναι πολύ κρυμμένες.
Ή καλύτερα: αρκετά κρυμμένες.
Δεν ξέρω γιατί…
Μια σκέψη μου είναι ότι το φαλλοκρατικό περιβάλλον δεν τους το επιτρέπει, αφού αυτό δεν συμμετέχει. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τη διαφορά. Δεν μιλάμε για «μπάι»… για σεξουαλικό παιγνιδάκι… η φίλη μου κι εγώ, μια μέρα σκεφτήκαμε Μήτσο μου… κ.λ.π….
Σ’ αυτό το κόλπο, οι άνδρες απλώς δεν παίζουν…
Ισως πάλι να είναι πολύ μειωτικό για τις παρθενόπες όλου του κόσμου… Όπως και να’χει…δεν μπορώ να βρω καμμιά πολύ ικανοποιητική απάντηση.
Σκεφθείτε τη δυστυχία μιας λεσβίας που είναι υποχρεωμένη να παντρευτεί και να την πηδάει ένας άνδρας… που εκείνη δεν θέλει καθόλου μα καθόλου… Βιασμός! Straight βιασμός.
Όταν μιλώ με άλλους άνδρες, έχουν (βασικά) άσχημη γνώμη για τις γυναίκες που αγαπούν γυναίκες. Βασικά τους ενοχλεί η ιδέα ότι εκείνες μισούν τους άνδρες.
Με όσες λεσβίες έτυχε να κάνω παρέα ή να δουλέψω μαζί τους ήταν ΟΛΕΣ τους σπαθί. Ο λόγος τους συμβόλαιο. (ίσως γιατί δεν είχαν την ευκαιρία να δουν πόσο μαλάκας γκόμενος μπορώ να γίνω…. Χαχαχαχαχαχα!)
Ειδικά τις δημοσιογραφίνες που έτυχε να γνωρίζω είναι πολύ κατηρτισμένες, αποτελεσματικές και εξαιρετικές επαγγελματίες και συνάδελφοι…Αλήθεια το λέω.
Λυπαμαι που δεν έχω την άδεια τους να πω τα ονόματά τους.
Τις ακούω που μιλούν με μεγάλη τρυφερότητα για τα παιδιά. Για το πόσο θέλουν κι εκείνες να γίνουν μητέρες… και γνωρίζω μερικές που είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο (εξωσωματική κ.λ.π.) έγιναν.
Πολύ καλές γυναίκες και επίσης πολύ καλές μάνες.
Το θέμα είναι ότι πολύ την αγαπάω την Μάρθα και αρκετές φορές (χωρίς να χάσω) έχω κάνει κατά γράμμα, αυτό που μου λέει.
Μόλις πέθανε η μητέρα της (την οποία σουπερ-υπερ-λάτρευε), αλλαξε αμέσως η ζωή της… Εκανε μια καταστροφική σχέση με μια που όλοι αντιπαθήσαμε μόλις την είδαμε. Μια στεγνή γυναίκα, που μάλλον ντρεπόταν (μισούσε) γι’ αυτό που ήταν. Το χειρότερο: Συγκατοίκησαν.
«Νυμφεύθηκαν» κατά μία έννοια.
Φυσικό ήταν. Τόσα χρόνια το’κρυβε επιμελώς από την μάνα… Η πρώτη κίνηση θα’ταν προφανώς και λαθεμένη, αφού θα’ταν εν θερμώ.
Χωρισε μετά από 2-3 χρόνια.
Εκλάψε.
Θύμωσε και…. σήμερα είναι (πραγματικά) ερωτευμένη.
Δηλαδή λάμπει. Την είδα (είχα λίγο καιρό να τη συναντήσω) και το παρατηρησα με την πρώτη ματιά. Είναι με μια γυναίκα έξυπνη, χαριτωμένη, χαρούμενη, διαβασμένη, σέξυ, μικρότερη και περπατημένη.
Και ξαφνικά η φίλη μου Μάρθα έγινε γυναίκα.
Δηλαδή –για να μην λέω βλακείες- πάντα γυναίκα ήταν… αλλά τώρα έγινε μαλακή… κάνει πίσω… κάνει χώρο… δεν μιλάει συνεχώς… δεν επιτίθεται… ναρκισσεύεται… και λέει ναι σε πράγματα που με αφησαν με ανοικτό το στόμα.
Εγινε δηλαδή αυτό που εγώ ως φίλος της ήξερα, ότι πάντα ήταν.
Ο έρωτας ξέρετε, δεν γδύνει μόνο το σώμα….
Attachment:
Πριν γράψω αυτό το ποστ της τηλεφώνησα.
-Θα γράψω για σένανε…
-Τι μου το λες; Αφού έτσι κι αλλιώς θα γράψεις…
-Ωραία… δεν μου λες η λέξη «λεσβία» σου ακούγεται προσβλητική;
-Όχι καθόλου… ξέρεις καμμιά άλλη;
-ΟΚ! Καληνύχτα.
-Καληνύχτα!
