Είχε μείνει η μισή.
Είχε κοντά τα μαλλιά και περπάταγε σαν σίφουνας.
Την αρπαξα από το μπράτσο…
-Εεεεεεεπ…
Κάποτε μέναμε πάνω κάτω σε ένα διόροφο.. Εκείνη πάνω κι εγώ από κάτω. Με είχε βοηθήσει πολύ και με είχε φροντίσει. Κι εγώ εκείνη. Καλή γειτόνισσα.
Με ένα μεγαααααλο πρόβλημα:
Drugs.
Πολλά drugs.
Κόκα.
Πολύ κόκα!
Πότιζε όταν έριχνε παπάδες και όταν της την έδινε (δηλαδή 2-3 φορές την εβδομάδα) άλλαζε την θέση των επίπλών της. Δεν με πείραζε γιατί εγώ δεν κοιμόμουνα και ακουγα δυνατά μουσική.
Απλώς ήξερα τη διάθεσή της.
Πουθενά στην ζωή μου (ούτε καν στο ρεπορτάζ) δεν είναι τόσους πολλούς μαζεμένους περίεργους τύπους όσο στο διαμέρισμά της.
Παρ’ όλα αυτά είναι σπουδαίο παιδί.
Οποτε είχε μαγειρέψει … και μαγείρευε πολύ καλά… μου κατέβαζε ένα πιάτο… να τρέξει…. Να σε βοηθήσει… να σου δανείσει…. είναι διαβασμένη… ψαγμένη… αλλά πολλά drugs.
Την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε μου είπε:
-Εχω κάνει 4 απόπειρες αυτοκτονίας.
Δεν μασάω σε τέτοια…
-Ωραία… την επόμενη φορά που θα το ξανασκεφτείς… αν διαλέξεις το μπαλκόνι…ειδοποίησε με να μαζέψω την μπουγάδα.
Εβαλε τα γέλια και γίναμε φίλοι.
Συχνά-πυκνά τσακωνότανε με τον γκόμενο.
Τους έχω πιάσει στην σκάλα πιασμένους από το λαιμό…
Τους προσπέρασα… μπήκα σπιτάκι μου… έκανα ντους… ντύθηκα… ξαναβγήκα… και αυτοί ήταν ακόμα πιασμένοι από τον λαιμό (στην κυριολεξία). Κατακόκκινοι…
Τους ξαναπροσπέρασα… πήγα στο supermarket… ψώνισα με το πάσο μου… επέστρεψα και ήταν ξαναπιασμένοι από τον λαιμό μόνο που τώρα φιλιόντουσαν.
-Γεια…….
-Μμμμμ…γεια…μμμμμμ….συγγνωμ….μμμμμμ…..μη για πριν….μμμμμ…
-Κάν’τε δουλειά σας… κάν’τε δουλειά σας…
Τσακωνόντουσαν στις 4 το πρώι… της είχε πει λοιπόν, ότι όποτε έχει άδικο θα της σφυρίζω με μια σφυρίκτρα…
Είχε τρομερή πλάκα πώς άλλαζε ρότα κάθε φορά που σφύριζα…
Τρομερός τύπος…
Μετακόμισα και μέσα στα χρόνια την έχασα.
-Εεεεεεεεπ, Φραντζέσκα…
-Γειά σου…
Ηταν (ξανά) αλλού.
Δεν χαμογελάνε οι κοκάκηδες…
Της είπα 2-3 κουβέντες και την άφησα να συνεχίσει την τρελλή της διαδρομή.
Είχε προσπαθήσει να το κόψει…
Εμεινε μέσα στο σπίτι και χτυπιότανε. Δεν μπορούσε να βγει έξω γιατί πάθαινε αγοραφοβία. Ανέβαινα και της πήγαινα τσιγάρα ή αν ήθελε κάτι άλλο από τη γειτονιά.
Ηταν σαν αγρίμι στο κλουβί.
Μια μέρα την είδα ήρεμη στον δρόμο.
-Ξανάρχισα… μου είπε με ευτυχισμένο χαμόγελο.
Tα comments EΔΩ!
