Το Τσέρνομπιλ μέσα μας

-Τί κάνει ο γυιός σου; με ρώτησε η Eλένα Σμυρνιόφσκι-Παπακωστοπούλου, φίλη μου απο παλιά πρωσική οικογένεια.

-Ποιός;

-Ο γυιός σου, ο Σμούντα!

-Ο γάτος μου;

-Ναι!

-Δεν είναι γυιός μου. Ο γάτος μου είναι...

Πιάνει τον Σμούντα αγκαλιά τη στιγμή που περνάει αμέριμνος...

Τον τζουρτζουλεύει για κανένα 10λεπτο και μετά του λέει ζμπρώχνωντας τον προς το μέρος μου.

-Αντε, πήγαινε στον πατέρα σου.

Με εκνευρίζει.

Με ε-κνευ-ρί-ζει.

Με εκνευρίζει η τόσο εύκολη αλλαγή των ρόλων.

-Α, εγώ με την κόρη μου, είμαστε φίλες! μου λένε με μεγάλο καμάρι όλες οι συμμαθήτριες μου, που έχουν κόρες.

-Εννοείς μητέρα+κόρη....

-Οχι, παιδάκι μου! Φίλες! Μου τα λέει όλα.

-Εσύ τις τα λες όλα;

-Ε...ναί.

-Και εκείνη σου τα λέει ολα-όλα;

-Ολα. Αφού σου λέω, είμαστε φίλες.

-Σου λέει δηλαδή πώς της το’κανε νιπτηράτο ο Διονυσάκης από απέναντι.

-Α, στο διάολο, μαλάκα πιά...

-Ναι, αλλά στην κολλητή της το λέει.. Το κακό είναι, ότι μερικές φορές την μπερδεύει και τη νομίζει μαμά της, αφού εσύ επιμένεις να είσαι... φίλη της...

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί οι μανάδες των κοριτσιών, θέλουν οπωσδήποτε να αλλάξουν ρόλο και να γίνουν φίλες. Ξέρω μία που’πηγε μαζί με την κόρη της στην Σκωτία, για να σπουδάσει (η κόρη)... Της είπα ότι είναι τρελλή και μου είπε ότι είναι «φίλη».

Αγάμητο έμεινε το κορίτσι επί 4ετία.... στην υγρή Σκωτία...

Τό τί γκόμενες πήδηξε ο πατέρας και σύζυγος αυτη την 4ετία, δεν λέγεται....

-Μωρέ εγώ με τη γυναίκα μου, μετά από τόσα χρόνια είμαστε αδέλφια... μου’πε ένα βράδι, καθώς καμάκωνε μια γκομεντίσα.

Η μαμά είναι φίλη, η κόρη είναι φίλη και η μαμά και ο μπαμπάς είναι αδέλφια. Το κακό είναι ότι το πιστεύουν ΟΛΟΙ ακράδαντα. Το λένε στους φίλους τους και αυτοί κουνάνε συμφωνώντας το κεφάλι τους...

Μην μου πείτε, ότι δεν έχει τύχει να τ’ ακούσετε...

Ξέρω έναν (δυστυχώς δεν μπορώ να πώ λεπτομέρειες, γιατί είναι blogger) που έχει κάνους τους ρόλους στη ζωή του, εντελώς μπουρδέλο... Ολοι οι ρόλοι λάθος... Σαν να βάλεις Καλτσό μου, τον Ανατολάκη επιεθετικό χάφ...

Το διηγείται ο ίδιος και το διασκεδάζει παρα πολύ.... κι εγώ τον κράζω μπας και συνέλθει και εκείνος καθε φορά το διασκεδάζει πιο πολύ.

Το Τσέρνομπιλ...

Τί, τό Τσέρνομπιλ;

Α, δεν σας την έχω πει στην θεωρία μου;

Δεν έσκασε πριν απο χρόνια το Τσέρνομπιλ...

(Θυμήθηκα ανέκδοτο:

Αμερικανός πηγαίνει στην Μόσχα για ένα ποτό.

Πίνει ένα, δυό ...πέντε... γίνεται λιάρδα....

Του ζητάνε το λογαριασμό....

Αυτός σηκώνεται, βγάζει το πουλί του και το ακουμπάει πάνω στο μπάρ....

-Δις ιζ Μπιλ! λέει στον μπάρμαν...

Εκείνος τον κοιτάει εντελώς ανέκφραστος και ψύχραιμος... ανοίγει το παντελόνι του βγάζει ... δυο πουλιά !!!!... τα ακουμπάει πάνω στο μπαρ και απαντα:

-Δις ιζ Τσέρνο-Μπιλ!)

...τί λέγαμε; Α, ναι... δεν έσκασε το Τσέρνομπιλ;

Εσκασε!

Δεν μας λέγανε ότι θα πάθουμε τρομερά και φοβερά πράγματα.

Ε, πάθαμε!

Μπορεί να μη βγάλαμε και μια μύτη στον κρόταφο, αλλά στο μέσα μας πάθαμε μεγάλη ζημιά...

Τί ζημιά;

Κοιτάξτε γύρω σας... δεν μας έχει επηρρεάσει το Τσέρνομπιλ;

Είστε σοβαροί;

Εδω μας λένε ότι ο Σεφερλής είναι χιουμορίστας και η Ντενίση ηθοποιός... Αν δεν είναι αυτο λάθος casting ρόλων... τί στο διάολο είναι;

Το Τσέρνομπιλ;

Α-κρι-βώς!

Ακου εκεί... ο Σμούντα γυιός μου και η Σέρμπα κόρη μου....

Είναι δυνατόν να κάνω εγώ τόσο τριχωτά παιδιά;