Εχω να σας διηγηθώ μια στενάχωρη (δηλαδή, στενού χώρου, που’λεγε και μια παλιά μου αγαπημένη) ιστορία.
Πρίν από18 χρόνια γνωρισα μέσω μιας φίλης μιάνής φίλης μου μια κοπέλα.
Ομορφη, γρήγορη, μορφωμένη, έξυπνη, με πολύ χιούμορ και σέξι.
Την Λάρα.
Μου άρεσε πάρα πολύ. Νομίζω κι εγώ εκείνης.
Βρεθήκαμε μερικές φορές, αλλά η ζωή τα’φερε να χαθούμε. Μιλάμε για μια απλή μικρότατης διάρκειας σχεσούλα....
Πάντα είχα μια καλή ανάμνηση γι’ αυτην .
Φέτος το καλοκαίρι στην Πάρο, καθώς λιαζόμασταν στην Χρυσή Ακτή η κουμπάρα μου και η φίλη της που μέσω της οποίας είχα γνωρίσει την Λάρα.
Καλοκαίρι ήταν, τα παιδιά έκαναν κανό, εμείς αποχαυνωμένοι κάτω από τον ήλιο (εκείνες δηλαδή, γιατί εγώ την έκανα συχνά-πυκνά για την ομπρέλα). Πίναμε και τα ποτάκια μας... Κουβέντα στην κουβέντα φτάσαμε στην Λάρα.
-Βρε τί γίνεται; ρώτησα...
Καμμία δεν ήξερε...
Χάθηκε... λές και άνοιξε η γης και την κατάπιε...
-Θα της τηλεφωνήσω... είπα εγώ που τα λέω εύκολα αυτά.
Η φίλη της φίλης μου (που στα τόσα χρόνια την ξέρω και εγώ πολύ καλά) με κοίταξε με νόημα.
-Είσαι σίγουρος;
-Ναι, καλέ... γιατί όχι;
-Καλάαααααααα....
Πράγματικά όταν επέστρεψα στην Αθήνα βρήκα το τηλέφωνό της και τσαπ-τσαπ της τηλεφώνησα.
Φυσικά εξεπλάγη.
Είχε δουλειά και με παρακάλεσε να την πάρω αργότερα.
Ετσι κι έγινε....
Κατάλαβα (!!!) ότι χάρηκε που με άκουσε... γιατί μιλήσαμε πάνω από μια ώρα... για άσχετα θέματα... για κοινούς γνωστούς... για τα χρόνια που πέρασαν... για τις δουλειές... για το internet… ψιλο-μαλακιούλες δηλαδή...
Κανένα δεκάλεπτο πριν από το τέλος της φιλικής μας κουβέντας μου έκανε μια ΤΡΟΜΕΡΗ επίθεση.
Ριπές από παντού... για πράγματα άσχετα... λέξεις σκόρπιες χωρίς ειρμό και μια απίστευτη (θα’λεγα) κακία σε οποιαδήποτε λέξη μου... Δεν θύμωσα...
Σκέφτηκα ότι είναι σε δύσκολη ηλικία...μόνη της... με 5-6 γάτες κι ένα σκύλο... ήταν και πάντα τζόρας... θα την πέτυχα σε δύσκολη στιγμή... σιγά-σιγά και χωρίς να χάσω τη ψυχραιμία μου κλείσαμε το τηλέφωνο.
Στα επόμενα 5 λεπτά το’χα ξεχάσει....
Χθες το απόγευμα καθώς ξυνόμουν την σκέφτηκα και πάλι.
Επαναλαμβάνω ότι είναι ένας άνθρωπος που’χα πολύ καλές αναμνήσεις.
Της ξανατηλεφώνησα...
Πάλι είχε διάθεση για κουβέντα...
Κουβεντούλα ήθελα κι εγώ.... Είπαμε για μια ακόμη φορά τα δικά μας... τα καινούργια... τα ανούσια... Οσο περνούσε ο χρόνος ( δηλαδή μετα από καμμιά ώρα) άρχισα να αισθάνομαι τις απαντήσεις και τις ερωτήσεις της βαρειές.
O,τιδήποτε είχε να κάνει με άνδρα.... ο φίλος... ο χασάπης... ο θυρωρός... ο εργοδότης.... ήταν Ο ΕΧΘΡΟΣ. Κάθε τί που’χε να κάνει με αρσενικό, ερχόταν σαν φτυσιά....
Μου είπε πώς έφτιαξε μόνη της την βιβλιοθήκη της και όταν μια φίλη της την ρώτησε, αν την βοήθησε κάποιος άνδρας... εκείνη τότε σκέφτηκε ότι δεν ηθελε κάποιον αρσενικό, που’θαχε άποψη και προτίμησε ν α τρυπήσει το χέρι της με το κατσαβίδι, παρα να ζητήσει (φτού) την βοήθεια κάποιου που’χε πουλί.
Αρχισα πάλι να τα μαζεύω και προσπαθώντας να την κάνω να σκεφθεί λιγάκι, της είπα χαζοβιόλικα:
-Μωρέ Λάρα μου, γιατί δεν γελάς πιά;
Μου απάντησε κάτι του τύπου: δεν βρίσκω τον λόγο... γιατί να γελάω σήμερα, αφού θα κλάψω αύριο... άλλαξε κουβέντα και μου είπε κάτι ψιλο-ασχετο.... δεν θυμάμαι τώρα.... ας πούμε περί γατών... και εκεί που νόμισα ότι τον περάσαμε τον σκόπελο και ετοιμαζόμουνα να την κάνω με ελαφρα πηδηματάκια... εντελώς αιφνιδιστικά και (σας ορκίζομαι) χωρίς κανέναν λόγο.... δέχτηκα την μεγαλύτερη επίθεση που’χω φάει τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής μου...
Γιατί προσπαθούσα να την κάνω να γελάσει;
Ποιός νομίζω ότι είμαι... Σου’παν πολλές πουτάνες ότι έχεις χιούμορ...
-Πολλές, όχι υποχρωετικά πουτάνες... αλλά το χιούμορ ...αν το έχω ρε παιδί μου... είναι κοινό για όλους...
Ούτε αυτη η προσπάθεια μου ήταν πετυχημένη...
Αμέσως αναρωτήθηκε πώς ξοδεύει μαζί μου την πολύτιμη φαιά της ουσία... (το λατρεύωωωωωωωω όταν μου το λένε αυτό!)
...πού μια φίλη της που της στάθηκε στη ζωή της, δεν την ένιωθε (η φίλη της) σαν την καλύτερή της φίλη... ενώ αυτη της τα έδωσε όλα... και εκείνη δεν την καλούσε την Πρωτοχρονιά...
Δεν καταλάβαινα, τί σχέση είχα εγώ με όλα αυτά...
-Εσύ;
-Εμ, εγώ Λάρα μου...
-Εσύ πού τόλμησες να παρέμβεις στην προσωπική μου ζωή...
-Εγώ; Εγώ Λάρα μου; Πότε;
-Πριν απο λίγο όταν με ρώτησες γιατί δεν γελάω...
-Ε, καλά ντε δεν σε ρώτησα για τα περουσιακά σου, ούτε καν για τα γκομενικά σου δεν σε ρώτησα...
Μαύρο φίδι που με’φαγε....
Η έλλειψη γέλιου (σας είπα όταν ήταν ένας άνθρωπος με απίθανο χιούμορ), η φαιά ουσία, η περιουσία και η υπόνοια μόνο για γκόμενο...γίνανε μια χειροβομβίδα...
Δεν μιλούσε η μορφωμένη γυναίκα, αλλά η κακιασμένη ύαινα...
Ακουγα εμβρόντητος....
Είχα τηλεφωνήσει σε έναν άνθρωπο για να δω τί κάνει... ή ακόμα-ακόμα για small talk... και εκείνη αντιδρούσε λες και πριν απο 2 μήνες την είχα αφήσει στα σκαλιά της εκκλησίας και είχα φύγει για παρτούζες με τις δυο καλύτερές της φίλες...
Και εκεί που κάνω τα νεύρα μου κόμπο και λέω από μέσα μου:
Μάνο, έχεις υποσχεθεί, ότι δεν θα βγαίνεις εκτός εαυτού!
Μάνο, έχεις υποσχεθεί, ότι δεν θα βγαίνεις εκτός εαυτού!
Μάνο, έχεις υποσχεθεί, ότι δεν θα βγαίνεις εκτός εαυτού!
Μάνο, έχεις υποσχεθεί, ότι δεν θα βγαίνεις εκτός εαυτού!
Μάνο, έχεις υποσχεθεί, ότι δεν θα βγαίνεις εκτός εαυτού!
Μάνο, έχεις υποσχεθεί, ότι δεν θα βγαίνεις εκτός εαυτού!
Προσποιούμαι με μεγάλη δυσκολία και δυσφορία ότι το διασκεδάζω.
Καταλάβαινα ότι ήταν σε κρίση... και ξαφνικά.... μου λέει «γειά σου τώρα» και μου κλείνει το τηλέφωνο.
Συγγνώμη, αλλά θα σας το πώ το κουσούρι μου.
Επιτρέπω στους ανθρώπους να μου κάνουνε αρκετά πράγματα... το να μου κλείσεις όμως το τηλέφωνο στην μάπα είναι απο αυτά που ΜΙΣΩ (Εκτός κι αν ξέρετε να μου προτείνετε κανένα καλύτερο ρήμα).
Κάτι μαυρίζει μέσα μου.
Αμέσως μετα σκοτεινιάζει το βλέμμα μου.
Και μετά κάνει κλικ και σταματάει το μυαλό μου.
Μετατρέπομαι σε τυφλό, θυμωμένο κτήνος, που το μόνο που θέλει είναι να σε αφανίσει από προσώπου γής.
Μάλιστα...το ξέρω... είναι ελάττωμα μου... παρ’ όλα αυτά άμα τύχει να τηλεφωνηθούμε προσπαθείστε να μην μου κλείσετε στην μούρη, ειδικά αν δεν σας έχω κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα.
Της έγραψα λοιπόν ένα SMS, που της έλεγα ευθέως τη γνώμη μου.
(Σας το περιγράφω εξαιρετικά ευγενικά)
Της συνέστησα να κάνει διάφορα πράγματα, που θα είναι ευεργετικά γι’ αυτην.
Ημουν πολύ θυμωμένος με την καρ...... άντε να μην το πω.... που της τηλεφώνησα να δω τί κάνει... και αυτη έβγαλε όλο το συσωρευμένο μίσος των χαροκαμένων γυναικών πάνω μου....
Μετα από μισή ώρα μου’χε περάσει....
Μετά από 2 ώρες την ξανασκέφτηκα, πολύ ψύχραιμα και λυπήθηκα που αυτος ο θαυμάσιος άνθρωπος είχε καταντήσει έτσι... αγενής, δύσκολος, προσβλητικός, τίγκα στο μίσος για όλους και όλα.
Μου το’χε πει στην Χρυσή Ακτή η φίλη μου «Καλααααααααααααα....», αλλά δεν την είχα ακούσει. Βάραγε ο ήλιος....
Μα τί είχε πάθει;
Το υπέθετα γιατί το’χω ξαναδεί σε μια 36άρα... και παλιότερα σε μιαν άλλη γυναίκα... Και οι δυο τό πάθανε μετα από εγκατάλειψη...
Δεν ήμουν όμως σίγουρος...
Τηλεφώνησα σε μια Εξαιρετική επιστήμονα με τεράστια εμπειρία.
Της είπα την ιστορία λέξη-λέξη....
-Καραμπινάτη μανία καταδίωξης... μου είπε με πολύ στεναχωρια...
Δεν χρειάζεται να μου πεις περισσότερες λεπτομέρειες... Κάθε μέρα αντιμετωπίζω τέτοιες περιπτώσεις... και αν θες να σου πω... το πιο σημαντικό ήταν αυτο που σου’πε για την φίλη της... που τσακώθηκε μαζί της γιατί δεν ήταν η καλύτερη της φίλη.... Ναι, βασικά εμφανίζεται μετα απο κάποια εγκατάλειψη... Ολοι την κυνηγούν και όλοι είναι εχθροί της... Ξεκινούν από τους άνδρες και φτάνουν στις φίλες... και τέλος στους συγγενείς...
-Μμμμμμμ.... Πειράζει που της έστειλα το SMS;
-Οχι... ίσως να την βοηθήσεις κιόλας... μπορεί να σκεφτεί... δεν είναι πιθανό... αλλά μπορεί... ξέρει ότι κάτι έχει, αλλά δεν μπορεί να το εντοπίσει.
Σκέφτηκα και τις δυο άλλες γνωστές μου... Και οι δυο έζησαν όχι μία, αλλά δυο εγκαταλείψεις τη μία πίσω από την άλλη... η τελευταία μάλιστα τρεις, για να ακριβολογώ... αφού πέθανε και ο πατέρας της...
-Και δεν πρόκειται φυσικά να σου ξαναμιλήσει ποτέ.... μου είπε η γιατρός... γιατί αφού της έθιξες το θέμα, είσαι ορκισμένος εθχρός...
Είχε δίκιο.... απόλυτο δίκιο...
Το ξέρω από πρώτο χέρι...
Ελπίζω η Λάρα να διαβάσει αυτο το κομμάτι.
Ελπίζω όχι μόνο η Λάρα.
Eλπίζω να το διαβάσουν και μερικοί άνδρες, γιατί σ' αυτον τον εντελώς ανδροκρατούμενο τόπο, έχουμε τις ευθύνες μας... Αλοίμονο!
Το εύχομαι με όλη μου την καρδιά... γιατί σ’αυτη τη ζωή μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε.... δεν χρειάζεται όμως την διαδρομή να την κάνουμε κυνηγημένοι...
Κανείς δεν μας κυνηγάει...
Ούτε καν ο χρόνος...
Πιστέψτε με...
29 σχόλια:
Χαίρομαι που σε ξέρω, ρε. Είσαι μάγκας.
Τα σέβη μου.
Σ:))))
Κρατά πισινή, καράφλα. Μπορεί και να γαμήσεις στην τελική...
Γατούλη κι εγώ χαίρομαι που σε ξέρω!
χουλαχουπ είχα μια γκόμενα, την Α. που χόρευε χουλαχούπ, και είναι μία απ' αυτές που περιγράφω. Κοίτα σύμπτωση, ρε παιδί μου... Ναι είχε και μάστερ. Λες ρε γαμώτο στην τελική να τα καταφέρω;
KALIMERA
POTE DEN KATALAVATE ESEIS OI ANDRES TO POSO BOREI NA STOIXISEI MIA EGATALIPSI... TELIKA BOREI NA KOSTISEI THN YGEIA
MIA FILI MOU POU EINAI PATHON LEEI OTI OTAN DIALYETAI MIA MAKROXRONIA SXESH EINAI SAN XANEIS ENAN POLY DIKO SOU ANTHROPO KAI EXEIS THN ANAGH NA PENTHISEIS. AYTO BOREI NA ODHGISEI SE PARANOIA.
PREPEI NA MATHOME OMOS KAI EMEIS NA TA GRAFOUME LIGO STA @@ MAS KAI NA SINEXIZOUME TH ZOH MAS
Ανώνυμη, όλα αυτά που γράφεις ισχύουν ΚΑΙ για τους άντρες. Και μάλιστα στο πολλαπλάσιο, όποιον ψυχολόγο και να ρωτήσεις θα σού πει ότι οι γυναίκες γενικά είναι πολύ πιό σκληρές και πολύ πιό ρεαλίστριες από τους άντρες...
Γιατί δεν βλέπω τίποτα αριστερά της σελίδας σου;;;
Μόνο τα ανθρωπάκια που ανεβοκατεβαίνουν....
Ρε Αντωναρε,
φοβαμαι πως η αιτια εισαι εσυ.
Δικες σου γνωστες και οι τρεις.
Γιατι δεν το επαθε καμια δικη μου φιλη ???
Ε, γιατιιιιιι ?????
Για ψαξε το.
Ρε Μάνο, δεν κρατιέμαι: παίρνεις ένα άτομο τηλ. μετά από 18 (!!!) χρόνια. Και έχεις την απαίτηση, να μιλήσετε και να καταλαβαινόσαστε λες και είστε κολλητοί από χτες. Πού ξέρεις τι έχει περάσει η άλλη, σε τι φάση είναι, 18 χρόνια είναι αυτά... Πώς έχεις την απαίτηση να καταλαβαίνει το χιούμορ σου? Δε νομίζω ότι η γυναίκα είχε κανένα πρόβλημα, απλώς μιλάει άλλη γλώσσα: ούτε εσύ μπορείς να την καταλάβεις ούτε αυτή εσένα. Αν κάνατε παρέα για κανά χρόνο, λέγατε τα σώψυχά σας, με πολλή υπομονή και αλληλοκατανόηση, μπορεί ΤΟΤΕ να αρχίζατε να επικοινωνείτε. Με δυό τηλεφωνήματα πώς να βγει άκρη??
Καράφλα γερομπισμπίκη, άκου μία συμβουλή από έναν άντρα με παρελθόν, παρόν και μέλλον στο χώρο της μουνοπροσπέλασης.
Ξεκώλιασε τη μέχρι να σου πει "Πάμε αγόραρε να μου συναρμολογήσεις το ΙΚΕΑ που πήρα προχθές".
Τότε μπορείς να αναφωνήσεις "Νενίκηκα σε Ψολομώντα"...
ΛΙΛΙΚΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΘΑ ΙΣΧΥΑΝ ΑΝ ΕΠΑΙΡΝΕ Η ΛΑΡΑ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ
"ΤΙ ΘΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 18 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΜΩΛ ΤΩΚ"
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΘΑ ΕΝΤΑΣΣΟΤΑΝ ΣΤΟ ΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ Ο ΜΑΝΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Η ΛΟΓΙΚΗ "ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΤΟ Η ΤΟ ΑΛΛΟ" ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΔΩ ...
ΜΑΝΟ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙΣ ΣΕ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ;)))
Annamaria Λες; Λες να το'παθε μετα απο 18 χρόνια που'χα να την δω; Μετα από 3-4 συναντήσεις που'χαμε όλες κι όλες; Πριν 18 χρόνια; Γιατί αν (ΑΝ λέμε) τόπαθε...πάλι δεν είναι καλά . Οσο για τις άλλες με τη μία είχα μόνο σχέση. Αν το βρίσκεις λογικό... τί να πω!!! Θα το ψάξω... Αλλωστε νομίζω ότι δεν παρ΄'ελειψα από το κείμενο την τυχόν ευθύνη. Ομως ειλικρινά το θέμα είναι το ποιός φταίει; Η γνώμη της ειδικού δεν απασχολεί καθόλου;Είμαι πολύ ευτυχής που καμμιά από τις φίλες σου δεν πάχει από μανία καταδίωξης. Ειλικρινά το λέω και εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, αυτές που ξέρω εγώ να είναι και οι μοναδικές στην Ελλάδα... Η βρε παιδί μου, δεν ισχύει αυτο που περιγράφω και είμαι φαντασιόπληκτος.
Σου'χει πετάξει άνθρωπος που αγαπάς το ολοκαίνουργιο κινητό σου έξω από το αυτοκίνητο, γιατί φοβάται, ότι αφού είναι καινούργιο, παρακολουθείται... Σου'χουν μιλήσει ποτέ σιγανά στο σαλόνι σου, για να μην "καταγραφεί" η κουβέντα μας από τα κρυμμένα μαγνητόφωνα; Σου ορκίζομαι ότι θα σκιζόταν η καρδιά σου.... Αν λοιπόν παρ ελπίδα συνετέλεσα στο να της συμβεί, λυπάμαι αφάνταστα.... Πάντως σου λέω: Δυστυχώς τα συμπτώματα υπήρχαν πολύ πριν γνωριστούμε... και θα με συγχωρέσεις που δεν μπορώ να πω περισσότερες λεπτομέρειες... και σε διαβεβαιώνω ότι ΔΕΝ την "φωτογράφισα" στο κείμενο μου, ούτε κατα το ελάχιστο... Αντιθέτως...
Lilly... Δεν μου λες αγαπημένη μου (κατ'αρχην μην μου εκνευρίζεσαι) αν εσένα (εσένα-εσένα) σου τηλεφωνούσε ένας φιλαράκος σου που'χες να τον δεις τά ίδια χρόνια... ή θα του μίλαγες ή δεν θα του μίλαγες. ΟΚ; Φαντάζομαι ότι συμφωνείς... Αμα όμως του μιλούσες τη μία φορά επί μιάμιση ώρα και την άλλη για άλλο τόσο και λέγατε αρλούμπες επί αρλουμπών, στο τέλος θα του την έλεγες και από πάνω για πράγματα που ΣΙΓΟΥΡΑ ο δυστυχής δεν μπορούσε να έχει καμμιά συμμετοχή ή ευθύνη; Πριν απο μερικές εβδομάδες μου τηλεφώνησε... επειδή είδε το blog μου... μια αγαπημένη μου λίγο μετά την εφηβεία μου... με είχε εγκαταλείψει και είχα πληγωθεί πολύ... Μιλήσαμε ευχάριστα... έμαθα και έμαθε νέα μου.... και σε διαβεβαιώνω ότι από τότε μέχρι το τηλεφώνημα μας στην ζωή μου έχουν συμβεί (όπως και σε όλους μας άλλωστε) τέρατα και σημεία. Επρεπε να την μπινελικώσω, να την προσβάλω, να την φτύσω για όσα μου συνέβησαν εμένα; Με θυμάσαι να τηλεφωνηθήκαμε και να ήμουν ποτέ 100% σοβαρός και ιδιαιτέρως μετρημένος; Ειχα την ελπίδα ότι η Λάρα μιλώντας της χαλαρά θα ηρεμούσε... Αν καταλαβαίνω καλά μου λες ότι έκανα λάθος που τηλεφώνησα σε έναν άνθρωπο, επειδή τον έφερε κάποτε η κουβέντα... Είναι τόσο παράξενο πια στη ζωή; Μου μοιάζει λιγάκι σαν αυτον που γιαούρτωσε προεκλογικώς τον Ψωμιάδη, και όλοι τον ρωτούσαν "γιατί;"... αγανακτισμένος και σκασμένος είπε στο τέλος : "Δηλαδή κανείς από σας δεν ξέρει γιατί;"
Δεν έχεις τηλεφωνήσει ποτέ σε έναν παλιό φίλο;
Δεν σου έχει τηλεφωνήσει ποτέ κανείς από το παρελθόν;
Πάντα στο τέλος τους (σε) πρόσβαλαν και σου (τους) επετέθηκαν;
Εμείς οι δυο είμαστε φίλοι και έχουμε έναν κώδικα... αν φύγω αυριο στην Κολομβία για να κυνηγήσω (τί κυνηγάει κανείς στην Κολομβία;)... μόβ κροκόδειλους και έρθω μετα 20 χρόνια και σου τηλεφωνήσω... και σου πώ ένα "Μανένιο"...θα μου τη λες από ημίωρο για όσα συνέβησαν την εποχή που εγώ κυνηγούσα μόβ κροκόδειλους;
Πέστο μου, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν σου΄'χω πει ότι τα μοβ ερπετα είναι το απωθημένο μου...
Αλίμονο στους ανθρώπους που έχουν απωθημένα, και ακόμη περισσότερο αλίμονο σ' αυτούς που συναντάνε ανθρώπους με απωθημένα.
Ας ελπίσουμε να μη γίνουμε ποτέ έτσι!
Αντώναρε, δε μου πες. Γαμείς καθόλου τελευταία?
Άσε..σίγουρα κουβαλάει πολλά...δεν είσαι όμως υποχρεωμένος να τα υποστείς εσύ...και αφού σου έκελισε το τηλέφωνο...απλά διέγραψε τα νούμερά της από την ατζέντα σου, τόσο απλά.
Μάνος, όλα ΟΚ αλλά πιστεύω πως δεν έπρεπε να χάσεις την ψυχραιμία σου, ως δημοσιογράφος θα πρέπει να είσαι μαθημένος σε κάθε φύσης αγένειες. Πάντως μου φαίνεται πολύ ακραία κατάσταση η κυρία, ίσως θα έπρεπε να ασχοληθείς περισσότερο μαζί της. Κάτι τέτοιες περιπτώσεις σε εμπνέουν να γράψεις βιβλίο. Σκέψου το φίλε:)
@χουλαχουπ
Ο Αντώναρος μπορεί να γαμεί, μπορεί κ όχι. Μόνο ο ίδιος ξέρει.
Για εσένα, πάντως, μόνο δύο ενδεχόμενα παίζουν, ανάλογα με το φύλο σου
- να τον έχεις ξεχειλώσει από το τράβα-τράβα
- να την έχεις μελανιάσει από το τρίψε-τρίψε.
Σε κάθε περίπτωση, πέρνα μία βόλτα από εδώ κ ανέβασε τη φώτο σου να είναι πλήρης ο ορισμός.
Χαχαχαχα
Εγώ έχω καταλάβει ότι συχνά γίνεται ένα λάθος: επειδή γνωρίσαμε κάποιον, κάποτε, νομίζουμε ότι τον ξέρουμε κι ότι αν τον πάρουμε στα ξαφνικά τηλέφωνο δεν τρέχει τίποτα. Δεν ισχύει... Μετά από 18 χρόνια θα έλεγα ότι πρέπει να ξεκινήσεις από το μηδέν, σα να μιλάς με ... άγνωστο. Ξανά πρέπει να χτιστούν γέφυρες, ξανά να δημιουργηθούν κοινοί κώδικες ...
Και από εκεί και πέρα, παραθέτω τα εξής (από το "Μικρό Πρίγκηπα" του Στ. Εξυπερύ):
"Έλα να παίξεις μαζί μου ,της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος...
-Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού. Δεν είμαι εξημερωμένη.
-Α, συγνώμη είπε ο μικρός πρίγκιπας. Όμως μετά από σκέψη, πρόσθεσε: -Τι παει να πει»εξημερώνω»;
(...)
-Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς..»
-Δημιουργώ δεσμούς;
-Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι .Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ ’εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο...
-Αρχίζω να καταλαβαίνω ,είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι……νομίζω πως με εξημέρωσε….
-Σε παρακαλώ….. εξημέρωσε με, είπε
-Το θέλω μα δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πράγματα να γνωρίσω.
-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα από τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλούν φίλους , οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο ,εξημέρωσε με.
-Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…… ….θα ήταν καλύτερα να ερχόσουν την ίδια ώρα πάντα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι ,για παράδειγμα στις τέσσερις τ’ απόγευμα, από τις τρεις θ΄ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ΄ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει ,δεν θα ξέρω πότε να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…..
-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό : μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν."
Αντωναρε,
Πρώτη φορά είδα σε κείμενο σου τόσο έντονη την ανησυχία σου.
Θεώρησα πως αν σου γράψω κάτι ανόητο θα ελάφρυνα την διάθεση σου.
Πέτυχα το αντίθετο και πραγματικά λυπάμαι.
Γι αυτό δεν ντρέπομαι να σου ζητήσω συγνώμη και θα σε παρακαλεσω να την δεχτείς.
Είμαι από τους τυχερούς και μέχρι στιγμής δε μου έχει τύχει να ζήσω από κοντά άνθρωπο με μανία καταδίωξης, στο μυαλό μου έρχονται μόνο εικόνες από παλιές ελληνικές ταινίες και αυτές κωμωδία.
Τώρα λοιπόν ας μιλήσω πιο σοβαρά .
Η γιατρός σου είπε να μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια προσέγγισης??
Αν ναι, κάνε το και ας σου κλείσει πάλι το τηλέφωνο, θα είναι απόλυτα δικαιολογημένη.
Βρε ΜΑΛΑΚΑ ανώνυμε,
Επειδή σε φωνάζουν μαλάκα από μικρό (οι γονείς, τα αδέλφια, οι νηπιαγωγοί, οι δασκάλες, οι, φίλοι, οι συγγενείς, οι συμμαθήτριες, οι συμφοιτήτριες, οι συνάδελφοι) κάθησες κι έγραψες ολόκληρο λήμμα για την κατάσταση σου?
Μαλάκα μου, πάλι μαλάκα σε λένε...
Αντώναρε, επειδή οι τουρλωτοί κώλοι που συχνά δημοσιεύεις αποτελούν...φάρον φωτεινό, άστρο λαμπρούν δι' ημάς (και υμάς, ελπίζω) σου στέλνω το κάτωθι λινκ που έφτασε σήμερα στο mail μου. H κυρία (λες να 'ναι δεσποινίδα και...να το φυλάει για τον πρίγκηπα) είναι η Αgustina PanDulce (ma que dolce...)
http://pandulce-agustina.tripod.com/id1.html
Πλέον, η αναζήτηση μου (και πιστεύω και δική σου και όσων είναι τυχεροί απόψε να ξαποστάσουν στο κονάκι σου) για το Holy Grail των κώλων έφτασε εις πέρας. Φτάκαμαν στην Ιθάκη...
Θα κλάψω, ρε μαλάκες!!! Μιλάμε για το απόλυτο ατομικό όπλο...
Ποιός ξέρει πόσα θα είχε ελπίσει στην κάθε της σχέση και πόσες φορές διαψεύστηκε... Βέβαια αυτό δεν δικαιολογεί τέτοιες συμπεριφορές, γιατί μία γυναίκα έξυπνη, μορφωμένη, καλλιεργημένη και σέξυ δεν θα έπρεπε να κολλάει σε κάτι τέτοια και ειδικά μετά από χρόνια. Θα έπρεπε να σκεφτεί ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που έπεται του προηγουμένου και αφού διαθέτει εκείνη όλα τα αβαντάζ δεν θα έπρεπε να κάθεται και να σκάει. Όμως εδώ έρχεται και εκείνο το απίστευτο ερώτημα: "Το έκανε αυτό σε μένα που είμαι και νέα, και όμορφη και έξυπνη και καλλιεργημένη και σέξυ;". Ξυπνάει που λέτε ο εγωϊσμός και μετά τα πράγματα γίνονται ανεξέλεγκτα. Γι' αυτό υποστήκατε ό,τι υποστήκατε ευτυχώς τηλεφωνικά γιατί φαντασθείτε να την είχατε πετύχει τυχαία και να είχατε καθήσει να πιείτε και κανένα καφεδάκι. Ούτε που θέλω να το σκεφτώ....
Μήπως αυτή η συμπεριφορά λέγεται και σύνδρομο του χαμένου νυφικού; Δεν ξέρω
Πολύ εύκολα τσαντίζεσαι ρε συ. Τη μία γράφει μια παπάρα μια blogger που δεν την ξέρεις και κάθεσαι και γράφεις την ιστορία της ζωής σου. Την άλλη μια γκόμενα που πήδηξες πριν δεκαοχτώ (!!!) χρόνια σε κλάνει και τα παίρνεις πάλι στο κρανίο. Κι όλα αυτά ενώ συχνά πυκνά μας θυμίζεις πως πέρασες μια δύσκολη φάση με εγκεφαλικό. Φίλε παράτα τα όλα και πήγαινε σε κανά χωριό να ηρεμήσεις γιατί δεν φαίνεται να τα καταφέρνεις και πολύ καλά εδώ.
Πω, πω, είσαι και πολύ μάγκας ρε Αλητόβιε! Δηλαδή τώρα που την είπες τη μαλακία σου τι κατάλαβες;
Η γυναίκα αυτή για να δεχτεί βοήθεια, πρέπει πρώτα να θέλει να βοηθήσει τον εαυτό της. Που σημαίνει να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και να το αποδεχτεί σε πρώτη φάση...
Θεριό... Δεν νομίζω θεριό μου, ότι όλα τα πράγματα πρέπει οπωσδήποτε να ερμηνεύονται. Μερικές φορές είναι πιο απλά από όσο φαίνονται
An lu ... Δεν διαγράφω εύκολα τηλέφωνα και ανθρώπους γλυκειά μου. Μερικοί απλώς αυτο-διαγράφονται...
Πληρωμένη πένα... Ναι, είναι μια ωραία ιδέα για βιβλίο, πένα. Δεν νομίζω ότι έχασα την ψυχραιμία μου... απλώς το’γραψα αμέσως για να μην το θάψω κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου...
Anonymous… ο(η) χουλαχούπ (επειδή τον παρακολουθώ και σ’ αλλα blogs) γουστάρει να μπαίνει σε ποστ και να προσπαθεί (όπως προσπαθεί) να σπάσει το ηθικό των ανθρώπων, που γράφουν. Τον (την) φαντάζομαι να τα ξανδιαβάζει καιο να την βρίσκει... Είμαι σίγουρος ότι στην προσωπική του (της) ζωή, δεν λέει ούτε «μαλάκα».
Το βρίσιμο είναι εκτόνωση. Αν εκτονώνεσαι με κάτι στο real life, δεν έχεις κανέναν λόγο να το επαναλαμβγάνεις στα blogs ή οπουδήποτε αλλού.
Hurricane lilly. Πάντα διδακτική, πάντα με τρόπους και πάντα με ένα παράδειγμα που αφήνει τους άλλους άπνοους. Συνεχίζω να επιμένω στην άποψή μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι τώρα εσύ την χρωμάτισες διαφορετικά.
Αnnamaria Μερικές φορές γράφω για να Ξε-καπνίσω κάτι από μέσα μου. Αλλιώς τί νόημα έχει να γράψω μια προσωπική μου ιστορία. Αντιθέτως από ο,τι νομίζεις, με προβλημάτισεςο. Ετσι πρέπει άλλωστε, αλλιώς θα’χα τα comments κλειστά. Μην στεναχωριέσαι λοιπόν.. δεν το εξέλεβα σαν απειλητικό σχόλιο.
Δυστυχώς η προσπάθεια προσέγγισης δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική, γιατί αυτά τα άτομα «φορτώνουν» όλο και περισσότερο.
Ελπίζω ειλικρινά να με διάβασε (βασικά γι’ αυτην το έγραψα το ποστ) ή μέσα στον θυμό της να άνοιξε ένα μικρ΄πο παράθυρο για να πιαστεί.
Δυστυχώς δεν είναι πολύ πιθανό.
Αργά ή γρήγορα θα κάνει μια προσπάθεια να φωνάξει βοήθεια. Ευχομαι να την ακούσει κάποιος που να ξέρει. Είναι δύσκολο... πολύ δύσκολο...
Λυπάμαι αλήθεια...
So far.. Δεν ξέρεις πόσο θυμωμένος είμαι, που έχεις δίκιο. Ναι, έχεις δίκιο... το σύνδρομο του χαμένου νυφικού, είναι απλώς η αρχή. Να’σαι καλά, που διάβασες ανάμεσα στις γραμμές.
Alitovios φίλε μου, το’χω υπόψη μου... όχι ακριβώς σε χωριό, αλλά κάπου αλλού.... αλλά βασικά το κόλπο είναι να αλλάξω χωριάτες και όχι χωριό.
Eroviana Μικρή μου, είσαι γυναίκα και δεν μπορείς να καταλάβεις τί κατάλαβε... Ηδονή!
Ασε που ο Αλητόβιος, με βοήθησε πολύ γιατί κατάλαβα πόσο τυχερός είμαι που έπαθα έμφραγμα και όχι εγκεφαλικό... Σου στέλνω ενα φιλί. Ματς
Serenity Η τελευταία σου φράση είναι και το κλειδί του προβλήματος. Και όπως καταλαβαίνεις είναι ΤΡΟΜΕΡΑ δύσκολο... Δυστυχώς.
καράφλα, την Αργεντίνικη κωλάρα την είδες? και άσε την ψυχανάλυση για φίλες, ξαδέρφες κτλ.
"Στο real life" (α, ρε, κάγκουρες Έλληνες τι γέλιο έχουν τα Αγγλικά σας...) λέω ΜΑΛΑΚΑ μόνο όταν:
α)Βλέπω τον "ευφυέστατο" αδελφό σου να δίνει απαντήσεις που "κάνουν καινούριο συκώτι" στους πολιτικούς συντάκτες. Ούτε ο Βύρων δε λέει τόσες μαλακίες μαζεμένες..
β)Βλέπω εσένα, τον "ποιητή" Ιατρόπουλο (έλεος...), τον τάδε πρύτανη που δε θυμάμαι το όνομα του "νούμερου", κ.α. στις εκπομπές του Μάκαρου να κάνετε διαγωνισμούς αρλουμπολογίας
Άντε, γράψε για τις γκόμενες πάλι τώρα γόη. Όσες έχεις "πάρει" στο msn και το irc...
Το καινούριο μου στέκι θα το βρεις στο http:sesoulasgyropitacocacola.wordpress.com. Πέρνα όποτε θέλεις – είναι ανοιχτά μέρα και νύχτα!
Βασικά το κόλπο είναι να αλλάξεις εσύ ώστε να μην σε ενοχλούν οι άλλοι.
Mr. Antonaros, έβαλα μια φωτό στο blog μου, απ' αυτές που θα συμπαθήσετε. Στο ΑΠΕ βρήκα και μια από την κηδεία της -αν και δεν είχε το όνομά σας δίπλα στην Τρέμη και τη Δούκα. Να της αφιερώσετε ένα post... καμιά φορά.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΟΣΤ ΣΟΥ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΠΑΙΝΩ..Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΑΛΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ..ΑΣ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΓΕΥΣΗ ΤΟΥΣ...
P.S:ΠΟΤΕ ΗΣΟΥΝ ΠΑΡΟ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ..
Δημοσίευση σχολίου