kannst du deutsch?

Οποτε έγραψα σε γυναικεία περιοδικά είχα μεγάλο σουξέ.

Οποτε έγραψα σε ανδρικά περιοδικά με ψιλογράψανε στα αρχίδια τους.

Γιατί;

(Νομίζω) ότι η γνώμη που’ρχεται από την αντιπερα όχθη έχει πάντα ενδιαφέρον. Η φίλη μου η Hurricane Lily, έγραψε ένα φανταστικό ποστ. Μιλάει (κάνω το long story, short) για τα ζευγάρια που δείχνουν ευτυχισμένα και ξαφνικά χωρίζουν, ενώ τα άλλα που παίζουν δημοσίως μπουνιές, συνεχίζουν ευτυχισμένα και μαζί τη ζωή τους.

Το διάβασα και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να εκνευριστώ.

Επειδή η φίλη μου η Lily, είναι άνθρωπος που πρέπει κανείς να μην τον παίρνει επιδερμικά, το ξαναδιάβασα μπαίνοντας στις γόβες της.

Είναι η γυναικεία της ματιά και έχει δίκιο.

Ή μάλλον μαλακίες.... έχει αντικειμενικά δίκιο.

Το οτι μπορεί να μην μ΄ αρέσει αυτο το πράγμα, είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Η (όχι λόγω blog) φίλη μου Hurricane Lily μιλάει πολύ καλά (και) γερμανικά. Η εμπειρία μου λέει, ότι για να μιλάς σωστά αυτη την γλώσσα, κατ’αρχάς πρέπει να ξέρεις ότι 1+1=2.... αλλιώς δεν την μιλάς... αλλά απλώς χρησιμοποιείς (λάθος) τις λέξεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι το γερμανικό χιούμορ είναι βασικά ανύπαρκτο.

Μαγαλώνωντας έμαθα ότι σε μερικά θέματα, καλό είναι να ξέρεις ότι 1+1=2... κι όχι 1,99 ή 2,01. Σε άλλα, όπως π.χ. η γενναιοδωρία, η φιλοξενία...δεν κάνει καλό... καλύτερο είναι να νομίζεις ότι το 1+1=(sometimes) 3,5. Γι’ αυτο μην περιμένετε η γερμανίδα γκόμενα σας να είναι γενναιόδωρη, φιλόξενη ή να κατουριέστε μαζί της στα γέλια.

Δεν έμαθα ποτέ (κάτι καινούργιο) από άνδρα.

Τα’ξερα (ίσως όχι τόσο καλά) όλα όσα μου λέγανε.

Αντιθέτως έμαθα (αν έμαθα) πολλά από γυναίκες.

Σπάνια συνεργάζομαι με άνδρες, γιατί δεν έχει να μου δώσει πολλά πράγματα η ματιά τους. Η σκέψη της συναδέλφου μου είναι σχεδόν πάντα έκπληξη για μένα... Συχνά αντιδρώ... συχνά δεν μ’αρέσει... αλλά εμπεριέχει πάντα τη γοητεία του «ωχ, λες να είναι έτσι;».

Είναι μεγαλειώδης η στιγμή που λές μέσα σου: ΔΕΝ έχω δίκιο.

Είναι στο φινάλε, διαφορετικό.

Η διεκδίκηση του δίκιου (μας) είναι σχεδόν πασέ.

Η Hurricane Lily στο κείμενο της έχει απόλυτο δίκιο. Με τη σειρά μου (ως αναγνώστης) που το αυτο-διαπραγματεύομαι, γεννάω δεκάδες «ομως» + «αλλά»... το αίσθημα της αυτοσυντήρησης με τραβάει προς τον αφρό για να πάρω ανάσα.... αλλά ο,τι και να γίνει η φίλη μου συνεχίζει να έχει δίκιο...

Παρακολουθώ την triantara. Γράφει πολύ καλά. Μπορεί και πηδάει από το ένα θέμα στο άλλο για πλάκα. Παίζει ρόλους... και μετά τραβάει και μια αρχαία τραγωδία στο καπάκι για να συνέλθει... Είναι και αυτη (από ο,τι καταλαβαίνω) γερμανο-κτυπημένη.

Σε όλα της τα post στο φινάλε το 1+1 κάνει ΠΑΝΤΑ 2.

Γι’ αυτο και τη διαβάζω με προσοχή.

Αν μου την σπάει;

Συχνότατα.

Ε, και;

Οι γυναίκες σαν την Hurricane Lily ή την triantara λένε (ή μάλλον γράφουν) τη γνώμη τους χωρίς φιοριτούρες, λογοτεχνικές ντριμπλίτσες, ποιητικές διαδρομές, κούτσου-κούτσου κι άλλες παρόμοιες αρχιδιές. Την παίρνεις (γνώμη) τους στην μάπα και πορεύεσαι.

Δυστυχώς (για τις ίδιες) είναι παγιδευμένες στο 1+1=2 σε μια χώρα που το αυτονόητο είναι τουρίστας...

Πώς το ξέρω;

Ich kann auch deutsch , που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: γάματα!

Danke, Λιλάκι!

Εs hat gemundet... in case, που μιλάς την βαυβαρεζική.