Με έχουν καλέσει πριν απο 5-6 χρόνια να πω δυο λόγια στην παρουσίαση ενός βιβλίου.
Λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης λέμε μερικές κουβέντες στον κήπο του πολιτιστικού κέντρου, η συγγραφέας και οι άλλες δυό κυρίες που θα κάναμε την παρουσίαση….που θα μιλούσαμε…
Η μία είναι εκεί.
Την άλλη την περιμένουμε.
Νιώθω τη σκιά της να βγαίνει πίσω-πάνω από τους θάμνους.
Την βλέπω να’ρχεται.
Καστανόξανθη γύρω στο 1,70… με υπέροχο κώλο…πλησιάζει… χαμογελάει… μας συστήνουν. Εχει πράσινα μάτια.
Φοράει αυστηρό ταγιέρ και γόβες.
Κάτι σαν Βελγίδα για να σας δώσω να καταλάβετε.
“Αυτη τη γυναίκα τη θέλω!”
Η πρόταση περνάει σαν κρόουλ διαγώνια, κάθετα και οριζόντια στο μυαλό μου.
“Αυτη τη γυναίκα τη θέλω!”
Ξανακάνει μια βόλτα στο μυαλό μου προς και από όλες τις κατευθύνσεις.
Δεν μου’χε ξανατύχει.
Ή μάλλον ψέμματα. Μου’χε ξανατύχει. Στην Γ’ Γυμνασίου μόλις είδα την Ζωούλα. Το’χα ξεχάσει όμως το συναίσθημα …33 χρόνια μετρά… και να’το…
Δεν μπορώ να σας το περιγράψω.
Οσοι κι όσες το’χετε ζήσει, ξέρετε τί εννοώ.
Οσοι πάλι νομίζετε ότι το’χετε ζήσει, σας διαβεβαιώνω ότι θα πάθει το τιρλιλί σας, όταν και εάν το ζήσετε πραγματικά.
(Προς παντρεμένους και συγγενείς ομάδες: Μην τα συγχέετε, δεν πρόκειται περί απλής (ή μεγάλης) κάβλας!)
Είπα, “αυτη τη γυναίκα τη θέλω!”. Δεν είπα “Αυτη τη γυναίκα θέλω να τη γαμήσω!”
Μην με πάρετε για εντελώς ψώνιο (μόνο ψώνιο pls), αλλά εκείνη την ημέρα είχα μεγάλο σουξέ προς το ακροατήριο. Είπα πολλά πράγματα… κανένα για τα αυτιά των παρευρισκομένων … όλα για τα αυτιά εκείνης. Σαν να της τα ψιθύριζα στ’ αυτί.
Αμέσως μετα η συγγραφεύς μας πήγε να μας κεράσει στο Deal’s, στο Ψυχικό.
“Αυτη τη γυναίκα τη θέλω!”
Εκατσε δίπλα μου. Εκατσα δίπλα της. Κάτσαμε δίπλα.
Εβλεπα χθες στο Star την Ολέθρια Σχέση με τον Μάϊκλ Ντάγκλας και την Γκλεν Κλόουζ. Η σκηνή που φλερτάρουν στο εστιατόριο, μου’φερε στη σκέψη εκείνο το βράδυ στο Deal’s.
Ηταν η βραδιά που ό,τι λες πιάνει… που οι ανάσες είναι σωστές… που οι γραμμές είναι οι σωστές… που ακουμπας και δεν απομακρύνεσαι…. που δεν μιλάς μόνο…που οι άλλοι δεν υπάρχουν… που οποιος άλλος πλησιάσει ή θα τον αγνοήσεις ή θα τον εξαφανίσεις.
Οχι μόνο από τη μια πλευρά, αλλά και από τις δυό…
Οχι… εκείνη το συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο το επικείμενο γαμήσι. Ο ερωτισμός είναι θεία στιγμή… Είναι η στιγμή που ο Θεός σε ξεχωρίζει…
Πόσες φορές μου’χει τύχει;
Δυό είπαμε…
Δλδ μία… αυτη που σας περιγράφω… η αλλη ήταν το άνοιγμα της πόρτας στη ζωή…
Ολα πήγαν, όπως έπρεπε να πάνε…
Πηδιόμασταν υπέροχα.
Γελούσαμε πολύ.
Μιλούσαμε πολύ.
Παίζαμε πολύ.
Μαθαίναμε πολύ.
Αγαπούσαμε σχεδόν τα ίδια πράγματα.
Μόνο που αυτός ο Θεός που σε ξεχωρίζει… είναι παιγνιδιάρης και σπουδαίος φαρσέρ… Ολα ήταν υπέροχα..εκτός από κάτι: το timming.
Oταν εκείνη μπορούσε, δεν μπορούσα εγώ και όταν μπορούσα εγώ δεν μπορούσε εκείνη. Δεν βρέθηκε ούτε μια στιγμή που το timming να είναι σωστό… ή έστω σχεδόν σωστό.
Κι όταν το γαμημένο timming κούμπωσε, ήταν πια πολύ αργά.
Κάτι τέτοια δυναμώνουν το πάθος.
Δυναμώνουν το συνωμοτικό.
Δυναμώνουν την τρέλλα.
Δυναμώνουν το απρόβλεπτο.
Απλώς αλατίζουν την ζωή… όχι υποχρεωτικά με τη σωστή δόση. (Ε, Αθήναιε; Θυμήσου, αυτό που σου’πα!) Το ερώτημα είναι αν σ’αρέσουν τα αλατισμένα ή τα ανάλατα .
Δεν μου λείπουν αυτά.
Μου λείπει η στιγμή του ερωτισμού. Οχι με την συγκεκριμένη… αλλά με την επόμενη.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα έρθει.
Οι περισσότεροι που ξέρω δεν την έχουν ζήσει ποτέ.
Δεν θέλω να’μαι άδικος με την τύχη μου.
Εγώ την έζησα.
Τί αποτελέσματα έχει αυτη η θεία στιγμή;
Αν ο Θεός κοιμάται (πράγμα ψιλο-απίθανο) όλα θα πάνει σουπερ-τέλεια. Αν όμως δεν κοιμάται και έχει φαγούρα, τότε το αποτέλεσμα είναι ο-λέ-θρι-ο!
Δεν έχω κάνει πιο τρελλά και απαράδεκτα πράγματα στη ζωή μου. Ουτε και εκείνη. Μέχρι κι ο θάνατος φοβήθηκε… όχι μία αλλά δύο φορές…
Δεν πρόκειται ούτε για έρωτα…ούτε για αγάπη… πρόκειται για …για… για… για… δεν έχω ιδέα…. πως το λένε…
Μουχουν αρέσει πολλές γυναίκες στη ζωή μου. Λάτρεψα 3-4. Αυτό που ένιωσα, όταν είδα εκείνο το βράδι τη σκιά της να πλησιάζει…είναι άλλο κόλπο… Είναι η αύρα που κάνει κλικ-κλικ-κλικ-κλικ-κλικ και κουμπώνει.
Αν θα’θελα να το ξαναζήσω;
Με την ίδια γυναίκα; Οχι!
Με άλλη γυναίκα;
Δεν νομίζω ότι θα έχω τόσο γενναιόδωρο μέλλον.
Είναι καθαρά θέμα σύμπτωσης.
Σκεφθείτε, ότι με έχουν καλέσει καμμιά 15αριά φορές να μιλήσω για βιβλίο και δεν δέχτηκα καμμια.
Μόνο εκείνο το βράδι δέχτηκα να πάω και μάλιστα με βαρειά καρδιά, γιατί εκείνη την εποχή ήμουν…. πολύ ερωτευμένος και κατασταλαγμένος.
Χεχεχεχεχεχεχεχεχε!
Την καριόλα τη ζωή…
Αν μετάνιωσα;
Τί;
Αν μετάνιωσα;
Αν μετάνιωσα ε;
Θα το σκεφτώ και θα σας πω σε ένα επόμενο ποστ.
Attachment: Mια φίλη-φίλη μου είναι άρρωστη. Ελπίζω ο Θεός να τέλειωσε μαζί μου με τις πλάκες. Εντάξει;
Αttachment2: Τα comments σας στο www.tasxoliasas.wordpress.com
